محققان در یک مطالعه جدید خطرات شدید ناشی از بی‌ثبات شدن عناصر حیاتی زمین مانند صفحات یخی و جریان‌های اقیانوسی را به دلیل تغییرات آب‌و‌هوایی برجسته کرده و بر نیاز به حفظ حد 1.5 درجه سانتیگراد تعیین‌شده توسط توافقنامه پاریس برای جلوگیری از عواقب ناگوار آینده تأکید می‌کنند. عدم رعایت این محدودیت‌ها احتمال وقوع حوادث بزرگی را افزایش می‌دهد که می‌توانند ثبات آب‌و‌هوای جهانی را برای قرن‌ها تحت تأثیر قرار دهند.
تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت‌های انسانی می‌تواند اجزای بزرگ‌مقیاس سیستم زمین مانند صفحات یخ یا الگو‌های جریان اقیانوس‌ها را که به اصطلاح عناصر اوج نامیده می‌شوند، بی‌ثبات کند. در حالیکه این مؤلفه‌ها یک‌شبه منحرف نمی‌شوند، فرآیند‌های اساسی موثر آنها در طی ده‌ها، صد‌ها یا هزاران سال رخ می‌دهند. محققان استدلال می‌کنند که این تغییرات به قدری جدی هستند که باید به هر قیمتی از آنها اجتناب کرد.
محققان در مطالعه جدید خود که روز گذشته در مجله Nature Communications منتشر شده است، خطرات ناپایدار شدن حداقل یک عنصر حیاتی در نتیجه افزایش دما به 1.5 درجه سانتیگراد را ارزیابی کردند. تجزیه و تحلیل آنها نشان می‌دهد که چقدر برای وضعیت کره زمین مهم است که به اهداف اقلیمی توافق پاریس پایبند باشد. آنها همچنین بر میراث آب‌و‌هوایی کنونی برای قرن‌ها تا هزاران سال آینده تأکید کرده‌اند.
ارزیابی خطرات ناشی از سیاست‌های فعلی آب و هوا
تیسا مولر، یکی از نویسندگان اصلی و یک محقق در IIASA و PIK توضیح می‌دهد:
در حالیکه ممکن است بازه‌های زمانی تا سال ۲۳۰۰ یا بالاتر از آن، دور به نظر برسد، مهم است که خطرات ناشی از تغییرات آب‌و‌هوایی را به بهترین شکل ممکن ترسیم کنیم. نتایج ما نشان می‌دهد که دستیابی و حفظ انتشار گازهای گلخانه‌ای به صفر خالص برای محدود کردن این خطرات برای صد‌ها سال آینده و فراتر از آن چقدر حیاتی است. محاسبات ما بیانگر آنند که پیروی از سیاست‌های فعلی تا پایان این قرن منجر به ریسک بالای انحراف ۴۵ درصدی حداقل یکی از چهار عنصر اصلی آب‌و‌هوا تا سال ۲۳۰۰ خواهد شد!
تشدید خطرات با افزایش دمای جهانی
آنیکا ارنست هوگنر از PIK و سرپرست این مطالعه، می‌گوید:
ما شاهد افزایش خطر انحراف با افزایش هر دهم درجه‌ی دما بیش از 1.5 درجه سانتیگراد هستیم. اما اگر بخواهیم از ۲ درجه سانتیگراد گرمایش جهانی نیز فراتر برویم، خطرات انحراف حتی با سرعت بیشتری تشدید می‌شود. این بسیار نگران‌کننده است زیرا با وجود سناریو‌هایی که بر اساس سیاست‌های اقلیمی در حال حاضر اجرا می‌شوند، تخمین‌زده می‌شود که تا پایان این قرن، فعالیت‌های انسانی منجر به حدود ۲. ۶ درجه سانتیگراد گرمایش جهانی شود.
ضرورت دستیابی به انتشار خالص صفر کربن
نیکو واندرلینگ، نویسنده این مطالعه از PIK می‌گوید:
مطالعه ما تأیید می‌کند که اگر گرمایش جهانی سریعاً معکوس شود، خطرات انحراف ناشی از افزایش بیش از حد را می‌توان به حداقل رساند. چنین معکوس‌سازی گرمایش جهانی تنها در صورتی محقق می‌شود که انتشار گازهای گلخانه‌ای تا سال ۲۱۰۰ حداقل به صفر خالص برسد. نتایج ما بر اهمیت اهداف توافقنامه پاریس برای محدود کردن گرمایش به زیر 2 درجه سانتیگراد حتی در صورت افزایش موقت به بیش از 1.5 درجه سانتیگراد تأکید می‌کند.
اهمیت محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد
چهار عنصر اوج تحلیل شده در این مطالعه در تنظیم ثبات سیستم آب‌و‌هوای زمین بسیار مهم هستند. تاکنون، مدل‌های پیچیده ساخته شده از سیستم زمین هنوز قادر به شبیه‌سازی جامع رفتار، بازخورد‌ها و تعاملات غیرخطی این عناصر نیستند. بنابراین، محققان از یک مدل سیستم زمین ساده‌شده برای نشان دادن ویژگی‌ها و رفتار اصلی استفاده کردند و در نتیجه به‌طور سیستماتیک عدم قطعیت‌های مربوطه را در عناصر واژگونی و تعاملات آنها لحاظ کردند.
یوهان راکستروم، مدیر PIK و نویسنده این مطالعه، نتیجه‌گیری می‌کند:
تجزیه و تحلیل خطرات نقطه واژگونی، از این که ما خطرات احتمالی را دست کم می‌گیریم، حمایت بیشتری می‌کند و اکنون باید بدانیم که هدف قانونی الزام‌آور در توافقنامه پاریس برای نگه‌داشتن گرمایش جهانی به «خیلی کمتر از ۲ درجه سانتیگراد»، در واقع به معنای محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد است. به دلیل کاهش ناکافی در انتشار گازهای گلخانه‌ای، ما در معرض خطر فزاینده دوره‌ای برخاسته از افزایش بیش از حد دما هستیم که باید به هر قیمتی آن را به حداقل برسانیم تا اثرات وحشتناک آن بر مردم در سراسر جهان کاهش یابد.
منبع: Scitechdaily
