چگونه یک هواپیمای آتش‌نشان، مخزن خود را در عرض چند ثانیه پر می‌کند؟

چگونه یک هواپیمای آتش‌نشان، مخزن خود را در عرض چند ثانیه پر می‌کند؟

اشتراک‌گذاری:

هواپیماها یکی از مهم‌ترین ابزارها برای مبارزه با آتش‌سوزی‌های جنگلی هستند، و در میان سازمان‌های مختلف و شرکت‌های خصوصی که از هواپیماهای آتش‌نشان استفاده می‌کنند، مجموعه‌ای کامل از وسایل نقلیه هوایی را خواهید دید. در بخش هواپیماهای کوچک‌تر، شما هواپیماهای دیده‌بان و تاکتیکی چابک را می‌بینید که برای شناسایی مناطق استفاده می‌شوند تا تانکرهای بزرگ‌تر بتوانند عملیات خود را انجام دهند. این تانکرهای بزرگ شامل هواپیماهای پهن‌پیکر (جامبوجت) با ظرفیت حمل مقادیر عظیمی از مواد ضد حریق بوده‌اند، به‌طوری که حتی بوئینگ ۷۴۷ افسانه‌ای نیز در زمانی برای این کار استفاده می‌شد.

اما یکی از تأثیرگذارترین، جذاب‌ترین و توانمندترین هواپیماهای آتش‌نشان، نه بزرگ‌ترین هواپیما است و نه هواپیمایی که بزرگ‌ترین مخزن را دارد. بلکه هواپیمایی است که می‌تواند هر دریاچه یا سطح اقیانوس نزدیک را به منبع بی‌پایان آب آتش‌نشانی تبدیل کند، آبی که می‌تواند در عرض چند ثانیه در هواپیما پر شود. این هواپیماها با نام «سوپر اسکوپر» (Super Scoopers) شناخته می‌شوند. این هواپیماهای ملخی مفهوم جدیدی به عبارت «خودروی تهاجم آبی خاکی» می‌بخشند و می‌توان آن‌ها را در مبارزه با آتش‌سوزی‌های بزرگ در سراسر جهان، از جمله آتش‌سوزی‌هایی که جنگل‌های هیرکانی را درگیر کرد، مشاهده کرد. وقتی ببینید که آن‌ها چگونه کار می‌کنند، متوجه می‌شوید که این عملیات نه‌تنها ترکیبی چشمگیر از نبوغ و مهارت‌های ناب هوانوردی است، بلکه یک عملیات به‌طور قابل‌توجهی آنالوگ در دنیای امروز با فناوری پیشرفته به شمار می‌آید. اما چگونه یک هواپیمای آتش‌نشان، مخزن خود را در عرض چند ثانیه پر می‌کند؟ برای آشنایی با مکانسیم جذاب این هواپیماها با اِروتِک همراه باشید.

نه یک هواپیمای دریایی معمولی!

چگونه یک هواپیمای آتش‌نشان، مخزن خود را در عرض چند ثانیه پر می‌کند؟

برای یک ناظر ناوارد، هواپیمای سوپر اسکوپر ممکن است شبیه هر هواپیمای دریایی دیگری به نظر برسد – از جمله گرومن آلباتروس (Grumman Ablbatross) که جیمی بافت مالک معروف آن بود. اما هنگامی که یک سوپر اسکوپر روی امواج حرکت می‌کند، صرفاً به عنوان یک قایق بال‌دار عمل نمی‌کند – چراکه در حال سوخت‌گیری مجدد است. در واقع، جدیدترین مدل سوپر اسکوپر دی هاویلند سی‌ال-۴۱۵ (De Havilland CL-415) تنها یک هواپیمای دریایی اصلاح‌شده برای تبدیل شدن به تانکر نیست، بلکه یک سلاح آتش‌نشانی گران‌قیمت است که با هدف خاص ساخته شده است.

در حالی‌که تانکرهای آتش‌نشان معمولی با مواد ضد حریق از منابع موجود در زمین پر می‌شوند، سوپر اسکوپرها، همان‌طور که از نامشان پیداست، به سادگی روی سطح آب فرود آمده و مخازن خود را به سرعت پر می‌کنند. خیلی سریع. در مورد پر کردن ۱۶۰۰ گالن آب در مدت زمان تنها ۱۲ ثانیه صحبت می‌کنیم.

نحوه عملکرد آن هم ساده و هم هوشمندانه است. هواپیما روی سطح آب فرود می‌آید، پراب‌هایی را برای کشیدن آب به داخل مخزن خود گسترش می‌دهد که این کار باعث کاهش سرعت هواپیما و دریافت وزن آب می‌شود. پس از پر شدن مخزن، پراب‌ها جمع می‌شوند، هواپیما سرعت می‌گیرد و از موتورهای توربوپراپ قدرتمند خود برای اوج گرفتن دوباره به آسمان استفاده می‌کند. در مقایسه با یک تانکر هوایی معمولی، این یک عامل تغییر دهنده بازی است. سوپر اسکوپرها نیازی ندارند که پس از هر بار تخلیه به فرودگاه بازگردند، فرود بیایند، روی باند حرکت کنند و سپس دوباره پر شوند. بسته به نزدیکی منبع آب به آتش‌سوزی، آن‌ها می‌توانند در عرض چند دقیقه به عقب و جلو پرواز کنند. آن‌ها همچنین مخازن سوخت بزرگی دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد ساعت‌ها در نزدیکی آتش‌سوزی‌ها عملیات انجام دهند.

استادان تخلیه آب

چگونه یک هواپیمای آتش‌نشان، مخزن خود را در عرض چند ثانیه پر می‌کند؟

بالگردهای آتش‌نشان نیز برای مبارزه با آتش‌سوزی‌ها با روشی مشابه، یعنی برداشت آب از دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها، استفاده می‌شوند، اما در مقایسه با این هواپیماهای بزرگ‌تر و بال‌ثابت، بالگردها هم کندتر هستند و هم آب بسیار کمتری حمل می‌کنند. اما این تنها کارایی در پر کردن مجدد نیست که سوپر اسکوپر را به چنین ابزار مؤثری تبدیل می‌کند؛ عملکرد خام و قدرت این هواپیما است. با سطوح کنترل عظیم نسبت به اندازه‌اش، سوپر اسکوپرها می‌توانند در ارتفاعات کم از میان مناطق کوهستانی و مناطق تنگ و باریک پرواز کنند، که این امر برای هم تخلیه آب و هم پر کردن مجدد حیاتی است. این هواپیماها همچنین می‌توانند آب خود را از ارتفاعی پایین در حد ۱۰۰ پا (حدود ۳۰ متر) تخلیه کنند، که باعث می‌شود این تخلیه‌ها دقیق‌تر و مؤثرتر از سایر تانکرهای بزرگ باشند.

سوپر اسکوپرها می‌توانند از هر منبعی با عمق بیشتر از ۶.۵ فوت (حدود ۲ متر) و عرض بیشتر از ۳۰۰ فوت (حدود ۹۱ متر)، از جمله اقیانوس، دریاچه‌ها و حتی رودخانه‌ها، آب برداشت کنند. البته، در حالی که مهندسی سوپر اسکوپرها چشمگیر است، خلبانانی که آن‌ها را به پرواز درمی‌آورند نیز باید به همان اندازه تأثیرگذار باشند. این مأموریت مستلزم انجام چرخش‌های با نیروی گرانش بالا (High-G)، ده‌ها فرود و برخاست دقیق از سطح آب، پرواز در شرایط دودآلود و انجام تخلیه‌های آب در ارتفاع پایین بدون کمک رایانه‌های هدف‌گیری با فناوری پیشرفته است. شاید روزی پهپادهایی بتوانند همین کار را انجام دهند، اما انتظار نداشته باشید که سوپر اسکوپرها به این زودی‌ها از صحنه کنار بروند.

منبع: Slashgear

مقالات مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *