آیا حیات در زیر سطح مریخ پنهان شده است؟! یک مطالعه جدید؛ احتمال دارد!

داده‌های لرزه‌ای جمع‌آوری شده توسط فرودگر اینسایت ناسا نشان می‌دهد که ممکن است آب مایع در زیر سطح مریخ وجود داشته باشد که احتمال وجود حیات میکروبی در زیر زمین را تقویت می‌کند.

آیا موجودات زنده زیرزمینی در مریخ امکان‌پذیر هستند؟ تفسیر جدید داده‌های لرزه‌ای مریخ توسط ایکوئو کاتایاما (دانشگاه هیروشیما) و یویا آکاماسو (مؤسسه تحقیقات ژئودینامیک دریایی) نشان می‌دهد که ممکن است آب مایع در زیر سطح مریخ وجود داشته باشد، که احتمال بقای حیات میکروبی در آنجا را افزایش می‌دهد. کاتایاما می‌گوید:

اگر آب مایع در مریخ وجود داشته باشد، حضور فعالیت میکروبی امکان‌پذیر است.

تحلیل آن‌ها بر اساس داده‌های جمع‌آوری شده توسط SEIS (آزمایش لرزه‌ای برای ساختار داخلی)، ابزاری که توسط فرودگر اینسایت ناسا مستقر شد و در سال ۲۰۱۸ به مریخ رسید، انجام شده است. اینسایت به خاطر قرار دادن یک لرزه‌سنج مستقیماً روی سطح مریخ با استفاده از بازوی رباتیک خود عملکردی قابل توجه داشته است.

SEIS امواج لرزه‌ای تولید شده توسط رویدادهای طبیعی مانند مریخ‌لرزه‌ها و برخورد شهاب‌سنگ‌ها را تشخیص می‌دهد. این امواج، که به عنوان امواج P، امواج S و امواج سطحی طبقه‌بندی می‌شوند، از طریق سیاره حرکت می‌کنند و برای نقشه‌برداری از ساختار داخلی آن استفاده می‌شوند. با مطالعه نحوه حرکت این امواج از طریق لایه‌های زیرسطحی، دانشمندان می‌توانند ترکیب و حضور احتمالی موادی مانند آب را استنباط کنند.

خواندن داخل سیاره

دانشمندان می‌توانند از امواج P و امواج S برای تعیین اطلاعات زیادی در مورد سنگ‌های تشکیل دهنده مریخ، از جمله چگالی سنگ‌ها یا تغییرات احتمالی ترکیب در داخل سنگ‌ها استفاده کنند. به عنوان مثال، امواج S نمی‌توانند از آب عبور کنند و با سرعت کمتری نسبت به امواج P حرکت می‌کنند.

بنابراین، حضور، عدم حضور و زمان رسیدن امواج S می‌تواند مشخص کند که زیر سطح چگونه به نظر می‌رسد. علاوه بر این، امواج P می‌توانند سریع‌تر از مواد با چگالی بالاتر و کندتر از مواد با چگالی کمتر عبور کنند، بنابراین سرعت آن‌ها می‌تواند به تعیین چگالی ماده‌ای که موج از آن عبور می‌کند و همچنین اینکه آیا تغییراتی در چگالی در طول مسیر آن وجود دارد یا خیر، کمک کند. داده‌های لرزه‌ای جمع‌آوری شده با SEIS مرزی را در عمق ۱۰ کیلومتر و عمق ۲۰ کیلومتر از اختلافات اندازه‌گیری شده در سرعت لرزه‌ای نشان می‌دهد.

این مرز قبلاً به عنوان انتقال‌های تیز در تخلخل (درصد فضای باز در یک سنگ) یا ترکیب شیمیایی داخل مریخ تفسیر شده است. با این حال، کاتایاما و آکاماسو این ترک‌ها را به عنوان شواهد احتمالی آب در زیر سطح مریخ تفسیر کرده‌اند. داده‌های لرزه‌ای مرزی بین ترک‌های خشک و ترک‌های پر از آب در زیر سطح مریخ را نشان می‌دهد.

برای آزمایش فرضیه خود، آن‌ها سرعت لرزه‌ای عبوری از سنگ‌هایی با همان ساختارها و ترکیب یک سنگ پوسته مریخی معمولی را در شرایط مرطوب، خشک و یخ‌زده اندازه‌گیری کردند. یک سنگ مریخی معمولی به دلیل دانه‌های پلاژیوکلاز و ارتوپیروکسن با اندازه یکنواخت، شبیه به سنگ‌های دیاباز از ریداهلم سوئد است.

آزمایش‌های آزمایشگاهی از این فرضیه پشتیبانی می‌کنند!

در آزمایشگاه، کاتایاما و آکاماسو سرعت امواج P و امواج S را در نمونه‌های دیاباز خشک، مرطوب و یخ‌زده با استفاده از یک مبدل پیزوالکتریک که از «انرژی الکتریکی… به عنوان منبع موج» استفاده می‌کند و «انرژی موج لرزه‌ای را نظارت می‌کند» اندازه‌گیری کردند. آزمایش نشان داد که سرعت‌های لرزه‌ای نمونه‌های خشک، مرطوب و یخ‌زده به‌طور قابل توجهی متفاوت است، که از این تفسیر پشتیبانی می‌کند و بیان‌گر آن است که مرز در ۱۰ کیلومتر و ۲۰ کیلومتر می‌تواند ناشی از تغییر از سنگ خشک به سنگ مرطوب باشد.

این آزمایش‌های آزمایشگاهی از فرضیه کاتایاما و یویا پشتیبانی می‌کند که مرز اندازه‌گیری‌شده توسط داده‌های لرزه‌ای نشان‌دهنده انتقال از سنگ خشک به سنگ مرطوب است، نه تغییر در تخلخل یا ترکیب شیمیایی. بنابراین، این یافته‌ها شواهد قانع‌کننده‌ای برای وجود آب مایع در زیر سطح مریخ ارائه می‌دهند. کاتایاما توضیح می‌دهد:

بسیاری از مطالعات وجود آب در مریخ باستانی در میلیاردها سال پیش را نشان می‌دهند، اما مدل ما وجود آب مایع در مریخ امروزی را نشان می‌دهد.

منبع: Scitechdaily