دانشمندان مواد معدنی نمکی را در نمونه‌های جمع‌آوری شده از سیارک ریوگو کشف کرده‌اند که به گذشته‌ای با آب مایع اشاره دارد. وجود این نمک‌ها نشان می‌دهد که جسم مادر ریوگو، زمانی میزبان محیطی گرم و شور بوده است، قبل از اینکه آب از بین برود. این کشف می‌تواند به ما در درک نقش آب در شکل‌دهی سیارات و قمرها در سراسر منظومه شمسی کمک کند.
راز نمکی ریوگو: آنچه دانشمندان یافتند
سیارک‌هایی که از نزدیک زمین عبور می‌کنند، صرف نظر از اینکه چقدر احتمال برخوردشان کم باشد، اغلب باعث نگرانی می‌شوند. با این حال، نزدیکی آنها فرصت‌های ارزشمندی را برای مطالعه جهان فراهم می‌کند. یکی از این سیارک‌ها، ریوگو که حدود ۹۰۰ متر عرض دارد و بخشی از گروه آپولو است، اخیراً بینش‌های جدیدی را در جستجوی عناصر سازنده حیات فراتر از زمین ارائه کرده است.
محققان دانشگاه کیوتو مواد معدنی نمکی را در نمونه‌های جمع‌آوری‌شده از ریوگو در طی ماموریت هایابوسا۲ ژاپن کشف کرده‌اند. این ذخایر، که شامل کربنات سدیم، هالیت و سولفات‌های سدیم است، نشان می‌دهد که آب نمک مایع زمانی در جسم مادر ریوگو وجود داشته است.
حفظ سرنخ‌ها از فضا
قبل از تجزیه و تحلیل نمونه‌ها، دانشمندان مشکوک بودند که ریوگو ممکن است حاوی ترکیباتی باشد که معمولاً در شهاب‌سنگ‌ها یافت نمی‌شوند. آنها وجود مواد بسیار محلول در آب را که به سرعت با رطوبت زمین واکنش نشان می‌دهند، پیش‌بینی می‌کردند، که تشخیص آنها را دشوار می‌کند مگر اینکه در حالت اصلی و حفظ‌شده در فضا مطالعه شوند.
تورو ماتسوموتو، محقق این گروه می‌گوید:
جابجایی دقیق به ما امکان شناسایی مواد معدنی نمکی ظریف را داد و نگاهی منحصر‌به‌فرد به تاریخچه شیمیایی ریوگو ارائه کرد.
گذشته ریوگو: آغازی آبی؟
کارشناسان بر این باورند که این سیارک زمانی بخشی از یک جسم مادر بزرگتر بوده که حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، اندکی پس از تشکیل منظومه شمسی، وجود داشته است. این جسم مادر توسط واپاشی رادیواکتیو گرم می‌شد و محیطی از آب داغ زیر ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد ایجاد می‌کرد. در حالی‌که ریوگو و دانه‌های آن هیچ رطوبتی نداشتند، سوالاتی در مورد چگونگی از بین رفتن آب مایع باقی است.
فرآیند ناپدید شدن: چگونه آب ناپدید شد؟
ماتسوموتو می‌گوید:
این کریستال‌ها به ما می‌گویند که چگونه آب مایع از جسم مادر ریوگو ناپدید شد. کریستال‌های نمک به راحتی در آب حل می‌شوند و نشان می‌دهند که فقط می‌توانسته‌اند در آب بسیار شور و در شرایطی با مقدار محدود مایع رسوب کنند.
او در ادامه توضیح می‌دهد:
ما فرض کردیم که با باز شدن شکستگی‌ها و قرار گرفتن آب نمک در معرض فضا یا با سرد شدن جسم مادر، این مایع می‌توانسته تبخیر یا یخ بزند. مواد معدنی نمکی که ما پیدا کرده‌ایم، بقایای کریستالیزه شده آن آب هستند.
مقایسه ریوگو با سایر جهان‌های یخی
این ذخایر می‌توانند در مقایسه آب تکامل یافته در سیاره کوتوله سرس – واقع در کمربند سیارکی – و قمرهای مشتری و زحل بسیار مهم باشند، زیرا محققان معتقدند که این اجسام یخی اقیانوس‌های زیرسطحی یا مخازن مایع را در خود جای داده‌اند. آنها انتظار دارند که کربنات‌های سدیم و هالیت در رسوبات سطحی سرس، در ستون‌های آبی از قمر زحل، انسلادوس، و روی سطوح قمرهای مشتری، اروپا و گانیمد یافت شوند.
کلیدی جدید برای تکامل سیاره‌ای
از آنجایی‌که تولید نمک ارتباط نزدیکی با تنظیمات زمین‌شناسی و شیمی محلول نمک در این اجسام آبی دارد، کشف نمک‌های سدیم در نمونه‌های ریوگو بینش‌های جدیدی را برای مقایسه نقشی که آب در توسعه سیارات و قمرها در منظومه شمسی بیرونی ایفا کرده است، ارائه می‌دهد.
منبع: Scitechdaily
