بعد از چند روز سکوت، “کاوشگر خورشیدی پارکر” ناسا با خانه‌اش ارتباط برقرار کرد!

در تاریخ ۲۴ دسامبر، “کاوشگر خورشیدی پارکر” ناسا بیش‌تر از هر زمان دیگری به خورشید نزدیک شد و تنها چند میلیون مایل بالاتر از سطح سوزان آن قرار گرفت. تیم مسئول این مأموریت با اضطراب منتظر نتیجه بود، در حالی‌که امیدوار بودند این کاوشگر بتواند از این مواجهه جان سالم به در ببرد. اکنون و چند دقیقه مانده به نیمه‌شب پنج‌شنبه، پارکر “با خانه تماس گرفته است!”

به گفته نور روافی، اخترفیزیکدان در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز و دانشمند پروژه این مأموریت، این کاوشگر نه یک سیگنال، بلکه چهار سیگنال ارسال کرده است که نشان می‌هد در وضعیت سالمی قرار دارد.

روافی گفت “انگار فضاپیما می‌خواست به ما اطمینان بدهد،” و افزود که تیم مأموریت از این خبر هیجان‌زده و آسوده‌خاطر شدند.

با استفاده از گرانش سیاره زهره، پارکر از زمان پرتاب خود در سال ۲۰۱۸، به تدریج با مجموعه‌ای از پروازهای نزدیک به خورشید، به این ستاره نزدیک‌تر شده است. در مراحل اولیه مأموریت، تیم ماوریت به‌شدت نگران بود که این کاوشگر بتواند به چنین فاصله نزدیکی از یک ستاره برسد. اما با گذشت زمان و موفقیت‌آمیز بودن مدارهای متعدد پارکر (که تاکنون به ۲۱ مدار رسیده است) اعتماد به توانایی این فضاپیما افزایش یافت.

با این حال، این بار نگرانی‌هایی وجود داشت که شاید فضاپیما نتواند این پرواز را پشت سر بگذارد. سپر حرارتی پارکر به گونه‌ای طراحی شده است که جلوی کاوشگر بتواند در برابر گرمای سوزان جو بیرونی خورشید که به میلیون‌ها درجه می‌رسد، مقاومت کند. در عین حال، بخش پشتی که حاوی ابزارهای حساس فضاپیما است، در دمای مناسب ۸۵ درجه فارنهایت باقی می‌ماند.

جوزف وستلیک، مدیر فیزیک خورشیدی ناسا، گفت:

واقعاً یک طرف در دمایی قرار دارد که غیرقابل تصور است در حالی‌که دمای طرف دیگر آن مثل یک روز گرم و آفتابی است.

این کاوشگر همچنین در معرض محیطی ناآرام‌تر از خورشید قرار دارد، زیرا خورشید در حال حاضر در اوج فعالیت‌های خود است که در چرخه‌ای ۱۱ ساله به اوج و فرود می‌رسد.

آخرین عبور نزدیک پارکر در ساعت ۶:۵۳ صبح به وقت شرقی در شب کریسمس اتفاق افتاد و تنها با فاصله‌ی ۳.۸ میلیون مایل از بالای سطح خورشید عبور نمود، در حالی‌که با سرعت حیرت‌آور ۴۳۰,۰۰۰ مایل بر ساعت حرکت می‌کرد.

با این حال، نشانه‌های موفقیت سفر فضاپیما تا نزدیک به سه روز بعد به زمین نرسید. متخصصان مأموریت در شب ۲۶ دسامبر در اتاق کنترل در مریلند گرد هم آمدند و منتظر دریافت سیگنال مورد انتظار بودند که خوشبختانه چند ثانیه زودتر از موعد، پیام‌ها دریافت شد.

دکتر روافی گفت:

من به آنچه که به دست آمده است افتخار می‌کنم. این واقعاً یک نقطه عطف تاریخی برای اکتشافات فضایی است.

انتظار می‌رود داده‌های خورشیدی جمع‌آوری‌شده از این عبور در روز سال نو به زمین برسد. این داده‌ها به دانشمندان کمک خواهد کرد جنبه‌های مختلف خورشید، از جمله منشأ باد خورشیدی را که یک جریان ذرات است و حباب محافظی در اطراف منظومه شمسی ایجاد می‌کند، مطالعه کنند.

داده‌های پارکر همچنین به دانشمندان کمک می‌کند تا بفهمند چگونه جو بیرونی خورشید که به تاج خورشیدی (Corona) معروف است، می‌تواند صدها برابر داغ‌تر از سطح خورشید در زیر آن باشد.

دکتر وستلیک گفت:

این مثل این است که کنار یک آتش بزرگ ایستاده باشید و چند قدم به عقب بردارید و ناگهان هوا گرم‌تر شود. این واقعاً هیچ منطقی ندارد.

پارکر هنوز مأموریت خود را به پایان نرسانده است. این کاوشگر دو عبور نزدیک دیگر از خورشید در همان ارتفاع فعلی انجام خواهد داد تا مأموریت اولیه آن در سپتامبر به پایان برسد.

با این حال، دانشمندان امیدوارند که مأموریت حداقل برای چند سال دیگر تمدید شود تا این چرخه خورشیدی به طور کامل بررسی شود. پارکر زمانی پرتاب شد که خورشید در یک مرحله آرام قرار داشت، اما ناسا در اکتبر گذشته اعلام کرد که فعالیت خورشیدی از جمله شراره‌ها و فوران‌های پلاسمایی که آسمان ما را با نورهای رقصان روشن می‌کنند به‌طور رسمی به حداکثر خود رسیده است. انتظار می‌رود حداقل بعدی خورشید در دهه ۲۰۳۰ رخ دهد.

در این میان، پژوهشگران مشتاقانه منتظر هستند تا ببینند چه شگفتی‌هایی ممکن است از مجموعه جدید داده‌های خورشیدی به دست آید.

دکتر روافی گفت:

این همان چیزی است که واقعاً منتظرش هستیم—این‌که آیا چیزی جدید وجود دارد که قبلاً ندیده‌ایم.

منبع: Nytimes