NEOWISE، ماموریت ناسا که به ردیابی اجرام نزدیک به زمین اختصاص یافته بود، پس از بیش از یک دهه فعالیت، بازنشسته شد. این تلسکوپ فضایی مادون قرمز، پیش از آنکه تیم پروژه در JPL فرمانی برای خاموش کردن فرستنده آن ارسال کند، دادههای نهایی خود را به زمین انتقال داد.
این ماموریت که پس از یک بررسی موفقیتآمیز مادون قرمز در سراسر آسمان به نام WISE شناخته شد، نقش مهمی در افزایش دانش ما از خطرات فضایی داشت. NEOWISE همچنین راه را برای نقشهبرداری آینده NEO که قرار است تا سال 2027 پرتاب شود و قابلیتهای دفاعی سیارهای ما را ارتقا دهد، هموار کرد.
پایان ماموریت: خاموش شدن فرستنده NEOWISE
مهندسان ماموریت NEOWISE (کاوشگر مادون قرمز میدان وسیع اجرام نزدیک به زمین) ناسا به فضاپیما دستور دادند که فرستنده خود را برای آخرین بار در روز پنجشنبه خاموش کند. این اقدام، پایاندهنده بیش از 10 سال فعالیت ماموریت دفاع سیارهای بود که در این دوره بهدنبال سیارکها و دنبالهدارها، از جمله آنهایی که ممکن است تهدیدی برای زمین باشند، در فضای بیکران منظومهی شمسی جست و جو میکرد.
فرمان نهایی از مرکز عملیات مأموریتهای مدار زمین در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) در جنوب کالیفرنیا و با حضور اعضای فعلی و پیشین ماموریت و مقامات ناسا در واشنگتن ارسال شد. سیستم ماهوارهای ردیابی و تقویت داده ناسا سیگنال را به NEOWISE ارسال و فضاپیما را غیرفعال کرد. طبق اعلام قبلی ناسا، عملیات علمی این فضاپیما در 31 ژوئیه به پایان رسید و تمام دادههای باقیمانده از آن به زمین منتقل شد.
بزرگداشت دستاوردهای NEOWISE
نیکولا فاکس، معاون مدیر مأموریت علمی ناسا، گفت:
ماموریت NEOWISE یک داستان موفقیتآمیز خارقالعاده بود که به ما کمک کرد تا با ردیابی سیارکها و دنبالهدارهایی که میتوانند برای زمین خطرناک باشند، جایگاه خود را در جهان بهتر درک کنیم. اگرچه از پایان این ماموریت جسورانه ناراحت هستیم، اما برای اکتشافات علمی آینده که توسط تلسکوپ دفاع سیارهای نسل بعدی بر پایه انچه در این ماموریت آموختیم انجام خواهد شد، هیجانزدهایم.
ناسا این ماموریت را به پایان رساند، زیرا NEOWISE بهزودی در مدار خود به دور زمین به ارتفاعی بسیار پایین میرسید و دیگر قادر به ارائه دادههای علمی قابل استفاده نبود. افزایش فعالیت خورشیدی باعث گرم شدن اتمسفر فوقانی و ایجاد کشش در فضاپیما شد، درحالیکه NEOWISE سیستمی برای حفظ مدار خود نداشت. انتظار میرود که این فضاپیمای بازنشسته، در اواخر سال 2024 بهطور ایمن در جو زمین بسوزد.
میراث عملیاتی NEOWISE
در طول عمر عملیاتی خود، این تلسکوپ مادون قرمز از اهداف علمی خود در دو ماموریت فراتر رفت که با ماموریت WISE (کاوشگر بررسی مادون قرمز میدان وسیع) آغاز شد. این تلسکوپ که توسط JPL مدیریت میشد، در دسامبر 2009 با مأموریتی هفتماهه برای اسکن کل آسمان در مادون قرمز راهاندازی شد. تا ژوئیه 2010، WISE این کار را با حساسیت بسیار بیشتری نسبت به بررسیهای قبلی انجام داد. چند ماه بعد، مایع خنککننده تلسکوپ تمام شد و این امر مانع از تأثیرگذاری گرمای تولیدشده توسط فضاپیما بر رصدهای فروسرخ آن شد. (طول موجهای مادون قرمز که برای چشم انسان نامرئی هستند، با گرما مرتبطاند.)
ناسا ماموریت WISE را تا فوریه 2011 و تحت نام NEOWISE تمدید کرد تا بررسی سیارکهای کمربند اصلی را به پایان برساند. پس از آن، فضاپیما به حالت خواب زمستانی رفت. تجزیهوتحلیل دادهها نشان داد که باوجود کمبود مایع خنککننده، تلسکوپ همچنان میتواند بهطور دقیق سیارکها و دنبالهدارهایی را رصد کند که از حرارت خورشید، سیگنال مادون قرمز قویای تولید میکنند.
ناسا در سال 2013 این تلسکوپ را از خواب زمستانی خارج کرد تا تحت برنامه مشاهدات اجرام نزدیک به زمین، یک پروژهی پیشرو در دفتر هماهنگی دفاع سیارهای آژانس، به بررسی خود از سیارکها و دنبالهدارها ادامه دهد.
چشمانداز آینده: نقشهبردار NEO و فراتر از آن
ماموریت NEOWISE نقش حیاتی در تلاشهای ما برای نقشهبرداری از آسمان و درک محیط نزدیک به زمین داشته است. لوری لشین، مدیر ناسا JPL، اظهار داشت:
این ماموریت با انجام اکتشافات متعدد، دانش ما را در مورد سیارکها و دنبالهدارها گسترش داده و در عین حال، دفاع سیارهای را تقویت کرده است. اکنون که با NEOWISE خداحافظی میکنیم، از تیم پشت این مأموریت به خاطر دستاوردهای چشمگیرشان قدردانی میکنم.
با انجام مشاهدات مکرر از مدارهای پایینی زمین، NEOWISE توانست نقشههایی از تمام آسمان با 1.45 میلیون اندازهگیری مادون قرمز از بیش از 44000 جرم منظومه شمسی ایجاد کند. بیش از 3000 جرم نزدیک به زمینی در طول این ماموریت کشف شد، 215 مورد برای اولین بار توسط NEOWISE مشاهده شدند. این ماموریت همچنین 25 دنبالهدار جدید، از جمله دنبالهدار معروف C/2020 F3 NEOWISE را که در تابستان 2020 در آسمان شب دیده شد، کشف کرده بود.
علاوه بر به جا گذاشتن گنجینهای از دادههای علمی، این فضاپیما به توسعه اولین تلسکوپ فضایی مادون قرمز ناسا NEO Surveyor که به طور خاص برای شناسایی اجرام نزدیک به زمین طراحی شده، کمک کرده است.
ایمی ماینزر، محقق اصلی NEOWISE و NEO Surveyor در دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس، گفت:
ماموریت NEOWISE مجموعهای منحصر به فرد و طولانیمدت از دادههای آسمان مادون قرمز ارائه کرده است که برای دههها توسط دانشمندان استفاده خواهد شد. اما میراث دیگری از این مأموریت به جا مانده است، کمک به ایجاد تلسکوپ فضایی مادون قرمز دفاعی سیارهای بعدی ناسا است.
تلسکوپ NEO Surveyor که همچنان توسط JPL مدیریت میشود، به دنبال کشف برخی از مشاهدهناپذیرترین اجرام نزدیک به زمین است، مانند سیارکهای تاریک و دنبالهدارهایی که نور مرئی کمی منعکس میکنند و همچنین اجرامی که از جهت خورشید به زمین نزدیک میشوند. نسل بعدی این تلسکوپ فضایی مادون قرمز، تواناییهای جامعه بینالمللی دفاع سیارهای، که شامل بررسیهای زمینی با بودجه ناسا میشود، را به طرز چشمگیری افزایش خواهد داد. ساخت NEO Surveyor اکنون در مراحل پیشرفتهای قرار دارد و تاریخ پرتاب آن زودتر از سال 2027 تعیین شده است.
اطلاعات بیشتر درباره ماموریت
NEOWISE و NEO Surveyor از مأموریتهای محوری ناسا هستند که با دفتر هماهنگی دفاع سیارهای این سازمان هماهنگ شده و هدف آنها محافظت از زمین در برابر تهدیدات احتمالی کیهانی است. ماموریت NEOWISE، که توسط آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) مدیریت میشد و شامل مشارکت نهادهایی مانند آزمایشگاه دینامیک فضایی و سیستمهای BAE بوده است، بیش از یک دهه به اسکن آسمان برای ردیابی و شناسایی اجرام نزدیک به زمین (NEOs) پرداخت. این ماموریت، همراه با جانشین آیندهاش، NEO Surveyor، نقشی حیاتی در دستیابی به هدف ناسا مربوط به قانون مجوز ناسا در سال 2005، برای شناسایی و توصیف حداقل 90 درصد از اجرام نزدیک به زمین که از 460 فوت بزرگتر بوده و به طور خطرناکی به زمین نزدیک میشوند، ایفا میکند.
ماموریت NEO Surveyor که بر پایه میراث NEOWISE بنا شده، در حال آمادهسازی برای افزایش تواناییهای ما در شناسایی و نظارت بر این اجرام فضایی است. NEO Surveyor با بهرهگیری از فناوری پیشرفته و یک تیم قوی، بر ردیابی اجرام نزدیک به زمین که بهسختی قابل تشخیص هستند، از جمله آنهایی که از جهت خورشید به زمین نزدیک میشوند، تمرکز خواهد کرد و دادههای حیاتی برای محافظت از سیاره ما در برابر برخوردهای احتمالی ارائه خواهد داد. توسعه و مدیریت این مأموریتها نشاندهنده تلاش هماهنگ تیمهای تحقیقاتی و مهندسی است که بر ماهیت مشارکتی و اهمیت بالای دفاع سیارهای تأکید میکند.
منبع: Scitechdaily