اندازه ماه در افق، هزاران سال است که انسان‌ها را گیج کرده است. علی‌رغم تلاش فلاسفه باستان و دانشمندان مدرن برای پاسخ به این سوال، هنوز هیچ توافقی وجود ندارد. نظریه‌ها از خطاهای دید تا ترفندهای مغز متغیر است، اما هیچ توضیح واحدی پیروز نشده است.
آیا تا به حال متوجه شده‌اید که ماه وقتی نزدیک افق است، چقدر غول‌پیکر به نظر می‌رسد، اما وقتی بالای سر است، کوچکتر؟ ترفند چشم است یا چیز دیگری؟ دانشمندان بیش از 2000 سال است که در این مورد بحث می‌کنند. برای بررسی این سوال با اِروتِک همراه باشید.
چرا ماه در افق بزرگتر به نظر می‌رسد؟ [ترجمه ویدیوی بالا]
پاسخ کوتاه؟ ما کاملاً مطمئن نیستیم!
مردم بیش از 2000 سال است که در این مورد سردرگم بوده‌اند — حتی ارسطو هم در مورد آن نوشته است. امروزه، دانشمندان هنوز در حال تحقیق و انجام آزمایش‌هایی هستند تا دقیقاً دلیل این اتفاق را مشخص کنند. اما تاکنون، هیچ توضیح واحدی فراتر از شک و تردید ثابت نشده است.
آنچه ما می‌دانیم، این است:
جو زمین، ماه را بزرگنمایی نمی‌کند. در واقع، شکست جوی کمی آن را مسطح می‌کند. و ماه زمانی که نزدیک افق است، از نظر فیزیکی به ما نزدیک‌تر نیست — در واقع حدود 1.5 درصد دورتر است. به علاوه، این توهم فقط مختص ماه نیست. ستارگان و صورت‌های فلکی نیز وقتی در آسمان پایین هستند، بزرگتر به نظر می‌رسند.
یکی از نظریه‌های اصلی، توهم پونزو را در بر می‌گیرد، یک ترفند دیداری کلاسیک. در زندگی روزمره، اشیاء دور — مانند ابرها، هواپیماها و کشتی‌ها — با حرکت به سمت افق، کوچکتر به نظر می‌رسند. اما ماه از این الگو پیروی نمی‌کند و تناقضی در ادراک ما ایجاد می‌کند. برای حل این تناقض، مغز ما ناخودآگاه ماه را “بزرگ” می‌کند و آن را بزرگتر از آنچه واقعاً هست، نشان می‌دهد.
این نظریه قانع‌کننده است، اما تنها نظریه نیست. دانشمندان هنوز به دنبال اثبات قطعی برای توضیح این اثر عجیب هستند.
بنابراین، چرا ماه در افق بزرگتر به نظر می‌رسد؟ ما هنوز پاسخ نهایی را نداریم — اما این راز همچنان دانشمندان و رصدگران آسمان را به طور یکسان مجذوب می‌کند!
منبع: Scitechdaily
