اگر تمدنهای فرازمینی با فناوری مشابه ما وجود داشته باشند، آیا میتوانند زمین را شناسایی کنند؟ گروهی از محققان موسسه SETI با تجزیه و تحلیل نشانههای فناوری زمینی سیگنالهایی که نشاندهنده فعالیت تکنولوژیکی هستند، این موضوع را بررسی کردهاند.
گروهی از محققان، به رهبری دکتر صوفیا شیخ از مؤسسه SETI و همکاری با پروژه شناسایی نشانههای فناوری جوی و مرکز اطلاعات فرازمینی پن استیت، به بررسی یک سوال جذاب پرداختند: اگر یک تمدن بیگانه فناوری مشابه ما داشته باشد، آیا میتوانند زمین و نشانههای فعالیت انسان را شناسایی کنند؟ اگر چنین است، چه سیگنالهایی برجسته خواهند بود و تا چه فاصلهای میتوانند دیده شوند؟
این مطالعه با استفاده از یک رویکرد نظری و مبتنی بر مدل، اولین مطالعهای است که چندین نوع نشانه فناوری را به جای بررسی جداگانه، با هم بررسی میکند. یافتهها نشان میدهد که قابل تشخیصترین سیگنالهای زمین از انتشار رادیویی، به ویژه رادار سیارهای، مانند آنچه زمانی توسط رصدخانه آرسیبو ارسال میشد، میآیند. این سیگنالها بهطور بالقوه میتوانند از فاصله ۱۲۰۰۰ سال نوری شناسایی شوند!
نقش نشانههای فناوری جوی
سایر نشانههای فناوری، مانند آلایندههای جوی نیز به لطف پیشرفت تلسکوپهایی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب و رصدخانه دنیاهای قابل سکونت آینده (HWO) در حال تبدیل شدن به نشانههای قابل تشخیصتر هستند. اگر یک تمدن بیگانه با فناوری قابل مقایسه با HWO به جستجو میپرداخت، ممکن بود انتشار دیاکسید نیتروژن از زمین را در فواصل تا ۵.۷ سال نوری، درست فراتر از پروکسیما قنطورس، نزدیکترین همسایه ستارهای ما، شناسایی کند.
در نهایت، هرچه به زمین نزدیکتر و نزدیکتر شوید، نشانههای بیشتری ساختهشده توسط انسان را به طور همزمان، از جمله چراغهای شهر، لیزرها، جزایر گرمایی و ماهوارهها، شناسایی خواهید کرد که نمای کاملی از حضور تکنولوژیکی ما ارائه میدهد.
انعکاسهایی از دیدهشدن زمین
میسی هاستون، نویسنده همکار و محقق پسادکتری در بخش نجوم دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، گفت:
هدف ما از این پروژه این بود که برای لحظهای SETI را به “روی زمین” برگردانیم و در مورد اینکه واقعاً امروز با نشانههای فناوری زمین و قابلیتهای تشخیص کجا هستیم، فکر کنیم. در SETI، هرگز نباید فرض کنیم که زندگی و فناوری دیگران دقیقاً مانند ما خواهد بود، اما تعیین کمیت آنچه “مال ما” است میتواند به دیدگاه جستجوهای SETI کمک کند.
صوفیا شیخ نیز گفت:
یکی از رضایتبخشترین جنبههای این کار، استفاده از SETI به عنوان یک آینه کیهانی بود: زمین برای بقیه کهکشان چگونه به نظر میرسد؟ و تأثیرات فعلی ما بر سیارهمان چگونه درک خواهد شد؟ در حالیکه البته نمیتوانیم پاسخ را بدانیم، این کار به ما اجازه داد تا استنباط کرده و تصور کنیم که اگر سیارهای را، مثلاً با غلظت بالای آلایندهها در جو آن، کشف کنیم، چه میتوانیم فرض کنیم.
چگونه SETI به دنبال فناوری بیگانه میگردد؟
دانشمندان SETI با جستجوی نشانههای فناوری، سیگنالها یا الگوهایی که نمیتوان آنها را با پدیدههای طبیعی توضیح داد و ممکن است نشان دهنده حیات هوشمند باشد، به دنبال تمدنهای پیشرفته بیگانه میگردند. این سیگنالها نشانههای فناوری نامیده میشوند و به اشکال مختلفی وجود دارند. تلسکوپهای رادیویی رایجترین ابزار مورد استفاده برای جستجوهای SETI هستند. محققان همچنین از تلسکوپهای نوری برای اسکن پالسهای لیزری که میتوانند نشانهنده الگوهای ارتباطی یا پیشرانشی باشند، استفاده میکنند. رویکرد دیگر شامل مطالعه جو سیارات فراخورشیدی در مناطق قابل سکونت اطراف ستارگان برای جستجوی نشانههای شیمیایی است که ممکن است حیات یا فعالیت صنعتی را نشان دهد. دانشمندان SETI همچنین فناوریهای بسیار فراتر از آنچه در حال حاضر روی زمین اختراع شده است، مانند کرههای دایسون را در نظر میگیرند، اما این فناوریهای آینده دور در این مطالعه در نظر گرفته نشدند.
شکل دادن به آینده SETI
این مطالعه نشان میدهد که چگونه نشانههای فناوری زمین میتواند چارچوبی چند طول موجی برای درک قابلیت تشخیص فناوری در سیارات دیگر و شکل دادن به جستجوی ما برای حیات هوشمند فراتر از زمین فراهم کند. تلسکوپها و گیرندههای آینده میتوانند حساسیت تشخیص ما را افزایش دهند یا ما را قادر به شناسایی انواع جدیدی از نشانههای فناوری، مانند سایر نشانههای جوی آلودگی کنند. تکرار این نوع مطالعه در طول سالها با پیشرفت فناوری نجومی و تکامل تأثیر انسان بر سیاره میتواند بینشهای جدیدی ارائه دهد و رویکرد ما را برای کشف حیات فرازمینی اصلاح کند.
این مقاله در مقاله مجله Astronomical Journal با عنوان “زمین در حال تشخیص زمین: در چه فاصلهای میتوان مجموعه نشانههای فناوری زمین را با فناوری امروزی شناسایی کرد؟” نوشته شیخ و همکاران منتشر شده است.
منبع: Scitechdaily