تلسکوپ هابل لحظات پایانی انفجاری یک ستاره دوردست را ثبت کرد!

تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویری خیره‌کننده از یک ابرنواختر و کهکشان میزبان آن، LEDA 132905، ثبت کرده است. این کهکشان دوردست که در صورت فلکی حجار یا سنگ تراش (Sculptor) قرار داشته، بیش از ۴۰۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. با وجود فاصله بسیار زیاد، ساختار مارپیچی ضعیف آن و خوشه‌های ستارگان آبی درخشان هنوز قابل مشاهده است. در مرکز تصویر، بین هسته درخشان کهکشان و لبه کم‌نورتر سمت چپ آن، یک نقطه سفید روشن، محل ابرنواختر SN 2022abvt را نشان می‌دهد.

این انفجار ستاره‌ای که در اواخر سال ۲۰۲۲ کشف شد، حدود دو ماه بعد توسط هابل مشاهده شد. این تصویر با استفاده از داده‌های مطالعه‌ای در مورد ابرنواخترهای نوع Ia ساخته شده است، انفجارهای ستاره‌ای قدرتمندی که هنگامی‌که هسته‌ی در معرض دید یک ستاره مرده، دچار انفجاری ناگهانی از همجوشی هسته‌ای می‌شود، رخ می‌دهند. این ابرنواخترهای خاص برای ستاره‌شناسان ارزشمند هستند زیرا به عنوان ابزارهای اندازه‌گیری کیهانی عمل کرده و به تعیین دقیق فواصل کهکشان‌های دوردست کمک می‌کنند.

ثبت یک انفجار کیهانی در حال وقوع

جهان مکان بزرگی است و انفجارهای ابرنواختری زودگذر هستند. چگونه می‌توان در مکان و زمان مناسب قرار گرفت تا هنگام وقوع یک ابرنواختر، آن را ثبت کرد؟ امروزه، بیشتر ابرنواخترها توسط تلسکوپ‌های رباتیکی که به طور مداوم آسمان شب را اسکن می‌کنند، کشف می‌شوند. اما برخی هنوز به روش قدیمی، توسط ناظران دقیق که تصاویر مکرر از آسمان می‌گیرند و به دنبال تغییرات می‌گردند، شناسایی می‌شوند.

SN 2022abvt توسط سیستم هشدار آخرین برخورد زمینی سیارک یا ATLAS، مشاهده شد. همانطور که از نامش پیداست، ATLAS برای ردیابی سیگنال‌های ضعیف و سریع از سیارک‌های نزدیک به زمین طراحی شده است. علاوه بر جستجوی سیارک‌ها، ATLAS همچنین اشیایی را که به‌طور ناگهانی روشن یا محو می‌شوند، مانند ابرنواخترها، ستارگان متغیر و مراکز کهکشانی که توسط سیاه‌چاله‌های گرسنه تغذیه می‌شوند، زیر نظر دارد.

منبع: Scitechdaily