پارادوکس خارش؛ چرا خاراندن در عین درد، آرامش‌بخش است؟

پارادوکس خارش؛ چرا خاراندن در عین درد، آرامش‌بخش است؟

اشتراک‌گذاری:

در حالی‌که خاراندن، موجب تشدید التهاب می‌شود، اما با جذب سلول‌های ایمنی، به پوست به مبارزه با عفونت‌ها نیز کمک می‌کند. دانشمندان کشف کرده‌اند که چگونه این فرآیند متناقض عمل کرده و امیدی برای درمان‌های بهتر خارش مزمن ارائه می‌دهد.

طبیعت دوگانه خاراندن

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که خاراندن هم اثرات مضر و هم اثرات مفیدی دارد. در حالی‌که می‌تواند التهاب پوست را بدتر کند، به سیستم ایمنی نیز کمک می‌کند تا با عفونت‌های باکتریایی در محل آسیب مبارزه کند. این کشف، مسیر بیولوژیکی خاصی را روشن می‌کند که توضیح می‌دهد چگونه خاراندن باعث التهاب می‌شود و پارادوکس اینکه چرا خاراندن می‌تواند از دیدگاه تکاملی هم آسیب‌زا و هم مفید باشد را حل می‌کند.

چرخه خارش-خراش و اثرات آن

خاراندن یک پاسخ طبیعی و غریزی به خارش است. این نقش مهمی در بیماری‌های پوستی مانند درماتیت و نیش حشرات ایفا می‌کند، جایی‌که خارش مداوم می‌تواند باعث ناراحتی قابل‌توجهی شود. با این حال، خاراندن همچنین می‌تواند این شرایط را با تشدید التهاب در یک “چرخه خارش-خراش” معیوب بدتر کند، جایی‌که هرچه بیشتر بخارانید، خارش بدتر می‌شود.

برخلاف درد که از ادامه عمل بازمی‌دارد، خاراندن اغلب لذت‌بخش است که نشان می‌دهد ممکن است هدفی فراتر از صرفاً تسکین داشته باشد. تاکنون، مکانیسم‌های دقیق پشت این پاسخ و اینکه آیا هیچ فایده واقعی ارائه می‌دهد یا خیر، نامشخص باقی مانده بود.

بررسی مکانیسم‌های خاراندن

برای بررسی، اندرو لیو و تیمش از یک مدل موش اصلاح‌شده ژنتیکی استفاده کردند تا بررسی کنند که چگونه مسدود کردن نورون‌های خاص حسگر خارش، معروف به نورون‌های غیر پپتیدی ۲ (NP2)، بر رابطه بین خارش، خاراندن و التهاب تأثیر می‌گذارد. مطالعه آنها نشان داد که خاراندن، نورون‌های حسگر درد را فعال می‌کند که سپس یک ماده شیمیایی به نام ماده P (SP) آزاد می‌کنند. این به نوبه خود سلول‌های ایمنی معروف به سلول‌های ماست را تحریک می‌کند و با جذب نوتروفیل‌ها، نوعی گلبول سفید، منجر به التهاب می‌شود.

فواید شگفت‌انگیز خاراندن

در حالی که خاراندن می‌تواند شرایط التهابی پوست مانند درماتیت را بدتر کند، نقش شگفت‌انگیزی نیز در دفاع ایمنی ایفا می‌کند. این ممکن است به کاهش باکتری‌های مضر، از جمله استافیلوکوکوس اورئوس، در محل‌های آسیب کمک کند. خاراندن حتی ممکن است بر میکروبیوم پوست تأثیر بگذارد و به طور بالقوه از عدم تعادل میکروبی جلوگیری کند، اگرچه شرایط مزمن مانند درماتیت آتوپیک این تعامل را پیچیده می‌کند.

بینش تکاملی و تحقیقات آینده

به گفته محققان، این مطالعه نشان می‌دهد که خاراندن چیزی بیش از یک عادت آزاردهنده بوده و هم محرک التهاب و هم یک مکانیسم دفاعی تکاملی در برابر عفونت است.

منبع: Scitechdaily

مقالات مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *