همراه آسمانی زمین در حال ترک ماست. البته، نه قمر طبیعی آن، بلکه یک ماه کوچک و موقت که توسط نیروی جاذبه زمین به دام افتاده بود، اکنون از مدارش می‌گریزد. این ماه کوچک در واقع یک سیارک بی‌خطر به نام 2024 PT5 است.
این سیارک در تاریخ 7 آگوست توسط سیستم ردیابی سیارک‌ها به نام ATLAS (سامانه هشدار آخرین تأثیرات زمینی سیارک‌ها که با حمایت مالی ناسا در هاوایی، شیلی و آفریقای جنوبی فعالیت می‌کند) شناسایی شد.
جاذبه زمین این بازدیدکننده آسمانی را از 29 سپتامبر تا 25 نوامبر برای اقامت کوتاهی به دام انداخت. اما مدار این سیارک به گونه‌ای است که آن را در ژانویه پیش از آن که به اعماق منظومه شمسی بازگردد، بار دیگر به زمین نزدیک می‌کند.
طی این عبور نزدیک در ژانویه، ناسا قصد دارد با استفاده از رادار، این سیارک 33 فوتی (10 متری) را مورد مشاهده قرار دهد. این بررسی‌ها منجر به کشف دقیق منشاء این جرم خواهد شد.
احتمالاً بخشی از ماه
اخترشناسان در این فرصت دوماهه به مطالعه 2024 PT5 پرداخته‌اند. بر اساس مشاهدات انجام‌شده توسط تلسکوپ بزرگ قناری‌ها در اسپانیا، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که این جرم احتمالاً یک جسم طبیعی است.
طبق گزارش‌ها، این ماه کوچک ممکن است از ماه منشاء گرفته باشد. فرضیه‌ای مطرح است که این سیارک ممکن است یک قطعه پرتاب‌شده از ماه باشد. احتمالاً جرمی بزرگ، مانند یک سیارک یا دنباله‌دار، با نیروی عظیمی به ماه برخورد کرده و سنگ‌ها و غبار ماه را به فضا پرتاب کرده است.
بخشی از این سنگ‌های پرتاب‌شده به کمربند سیارکی آرجونا، یک کمربند ثانویه سیارکی، راه یافته‌اند. جالب اینجاست که این کمربند مانند زمین به دور خورشید می‌چرخد.
با داشتن مسیر و سرعت مناسب، برخی از این سنگ‌ها می‌توانند به میدان گرانشی زمین کشیده شده و به صورت موقت در اطراف سیاره ما به عنوان یک «ماه کوچک» گردش کنند.
برای اینکه سیارکی به دام زمین بیفتد، باید در فاصله‌ای کمتر از 2.8 میلیون مایل (4.5 میلیون کیلومتر) به زمین نزدیک شود و با سرعتی پایین برابر 2,200 مایل در ساعت (3,540 کیلومتر بر ساعت) حرکت کند.
بازگشت در سال 2055
این جرم در حال حاضر بیش از 2 میلیون مایل (3.5 میلیون کیلومتر) از ما فاصله دارد و دیگر دیده نمی‌شود. نور آن آنقدر کم است که با چشم غیرمسلح یا حتی تلسکوپ‌های قدرتمند آماتوری نیز قابل مشاهده نیست و تنها تلسکوپ‌های بزرگ و تخصصی قادر به دیدن آن هستند. در ژانویه، این سیارک قرار است از فاصله‌ای نزدیک اما بی‌خطر، حدود 1.1 میلیون مایل (1.8 میلیون کیلومتر) از زمین عبور کند.
به گزارش ABC News، ناسا به مدت بیش از یک هفته با استفاده از آنتن رادار خورشیدی گلدستون در صحرای موجاوه کالیفرنیا این سیارک را زیر نظر خواهد داشت. این هم‌نشینی کوتاه با سیاره ما ممکن است بینش‌های ارزشمندی درباره اسرار منظومه شمسی ارائه دهد.
پس از این مشاهده، سیارک به اعماق منظومه شمسی بازمی‌گردد و بار دیگر در سال 2055 به زمین نزدیک خواهد شد. در اواخر سپتامبر، این سنگ فضایی توسط جاذبه زمین به دام افتاد و به صورت ناقص در مداری شبیه به نعل اسب به دور سیاره ما چرخید. اما تا زمانی که در ژانویه بازگردد، سرعت آن بیش از حد خواهد بود تا بار دیگر به دام بیفتد.
این اولین ماه کوچک زمین نیست. زمین در سال‌های 1981 و 2022 نیز اجرام نزدیک به زمین را به صورت موقت در مدار خود به دام انداخته بود.
منبع: Interestingengineering
