موفقیت مولکول ضد پیری در بازگرداندن چند نشانگر جوانی!

در آزمایشات پیش‌بالینی جدید، یک مولکول کوچک به‌طور مؤثر نورون‌ها را بازسازی، التهاب را کاهش و حافظه، سرعت، هماهنگی و قدرتِ دست و موارد دیگر را بهبود بخشید. این کشف جدید می‌تواند تأثیر عمیقی بر پیری و بیماری‌های همراه با آن داشته باشد.

در انجام این پژوهش، دانشمندان مرکز سرطان MD Anderson دانشگاه تگزاس، تمرکز خود را بر روی تلومراز معکوس ترانس‌کریپتاز (TERT)، آنزیمی مربوط به سنتز و تمدید تلومرها (کلاهک‌های محافظ در انتهای کروموزوم‌ که به تقسیم سلول‌ها کمک می‌کنند) معطوف کردند. در حقیقت سطح TERT در بدن با افزایش سن کاهش می‌یابد.

بدون سطوح کافی از TERT، زمانی که تلومرهای ما کوچک می‌شوند یا به‌طور جدی تغییر می‌کنند، می‌توانند منجر به فرآیندی شوند که به‌طور مداوم به DNA ما آسیب می‌زند که باعث می‌شود سلول‌ها ترکیبات التهابی آزاد کنند که می‌تواند منجر به پیری، آسیب بافتی و سرطان شود.

محققان بیش از 650,000 ترکیب را غربال کردند تا مولکولی را بیابند که بتواند TERT را در موش‌هایی که سنی معادل 75 سال در انسان دارند، دوباره فعال کنند. آنها موفق شدند یک مولکول “فعال‌کننده TERT یا (TAC)” پیدا کنند که پس از تجویز آن به جوندگان به مدت شش ماه، نورون‌هایی جدید در مراکز حافظه مغز (هیپوکامپ) آنها تشکیل شد که به موش‌ها کمک کرد عملکرد خود را در آزمون‌های شناختی بهبود بخشند. این مسئله با افزایش ژن‌های دخیل در حافظه و یادگیری مطابقت داشت.

علاوه بر این، محققان دریافتند که TAC پیشرفت بیماری سارکوپنی را در موش‌ها معکوس کرد که به معنای کاهش طبیعی توده عضلانی، قدرت و هماهنگی اعضا با افزایش سن است. این نتیجه با اندازه‌گیری قدرت، سرعت، هماهنگی و عملکرد عصبی-عضلانی دست قوی‌تر در موش‌ها اندازه‌گیری شد.

در نهایت، تجویز TAC همچنین فرآیندی به نام التهاب پیری (inflammaging)، یعنی تجمع نشانگرهای التهابی که مسئول چندین بیماری در هنگام پیری هستند را کاهش داد. این به توانایی TAC در سرکوب ژن p16، یک عامل کلیدی در پیری سلولی، مرتبط است.

نویسنده مطالعه رونالد دی‌پینهو گفت:

“سرکوب اپی‌ژنتیک TERT با تنظیم ژن‌های دخیل در یادگیری، حافظه، عملکرد عضلانی و التهاب، نقش عمده‌ای در کاهش سلولی مشاهده شده در آغاز پیری دارد. با بازگرداندن سطح TERT به میزان دوران جوانی به روش‌های دارویی، ما رفتار آن ژن‌ها را دوباره برنامه‌ریزی کردیم که منجر به بهبود شناخت و عملکرد عضلانی شد و در عین حال نشانگرهای مرتبط با بسیاری از بیماری‌های مرتبط با سن را از بین برد.”

نویسندگان مطالعه می‌گویند تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما اگر مسیری که آنها با TAC کشف کرده‌اند همچنان به نتایج مثبت منجر شود، این یافته‌ها می‌توانند تأثیراتی قابل‌توجه بر مقابله با آسیب‌های ناشی از پیری بدن داشته باشند.

دی‌پینهو اضافه کرد:

“این نتایج پیش‌بالینی دلگرم‌کننده هستند، زیرا TAC به راحتی توسط تمام بافت‌ها، از جمله سیستم عصبی مرکزی جذب می‌شود. اما مطالعات بیشتری برای ارزیابی دقیق ایمنی و فعالیت آن در استراتژی درمان‌های طولانی‌مدت مورد نیاز است. با این حال، درک عمیق‌تر ما از مکانیسم‌های مولکولی که فرآیند پیری را هدایت می‌کنند، اهداف دارویی قابل اجرایی را کشف کرده است و به ما اجازه می‌دهد فرصت‌هایی را برای متوقف کردن علت انواع مختلف بیماری‌های مزمن مرتبط با سن را بررسی کنیم.”

منبع: Newatlas