مطالعات ۱۵ ستاره از نوع M، اطلاعات جدیدی را در مورد وجود احتمالی سیارات فراخورشیدی آشکار کرده است. این مطالعه جدید به سرپرستی اخترشناسان دانشگاه هایدلبرگ نشان می‌دهد که سیارات زمین‌مانند ممکن است بسیار رایج‌تر از آنچه تصور می‌کردیم باشند، به‌ویژه در اطراف ستاره‌های کوچک و کم‌جرم!
با استفاده از داده‌های پروژه کارمنس (CARMENES)، یک تیم بین‌المللی چهار سیاره فراخورشیدی جدید را کشف و ویژگی‌های آن‌ها را با دقت اندازه‌گیری کردند. آن‌ها دریافتند که سیارات مشابه زمین از نظر اندازه و ترکیب، به‌نظر می‌رسد به‌طور مکرر به دور ستاره‌هایی می‌چرخند که جرمی کمتر از یک ششم جرم خورشید ما دارند.
این خبر هیجان‌انگیزی برای جستجوی مداوم حیات فراتر از منظومه شمسی است. این ستاره‌های سبک‌وزن که به عنوان کوتوله‌های M شناخته می‌شوند، نه‌تنها رایج‌ترین نوع ستاره در کهکشان ما هستند، بلکه شرایط نویدبخشی را برای شناسایی جهان‌های بالقوه قابل سکونت در نزدیکی خود ارائه می‌دهند.
ابزار اصلی پشت این اکتشافات، طیف‌نگار کارمنس است که در رصدخانه کالار آلتو در جنوب اسپانیا قرار دارد. این ابزار پیشرفته که در رصدخانه کونیگس‌اشتول دانشگاه هایدلبرگ طراحی و ساخته شده است، کوتوله‌های M را برای لرزش‌های ظریف ناشی از کشش گرانشی سیارات در حال چرخش بررسی می‌کند. این تغییرات کوچک در حرکت به اخترشناسان کمک می‌کند تا سیاراتی را که ممکن است در غیر این صورت پنهان بمانند، شناسایی کنند.
تحلیل داده‌ها؛ شناسایی چهار جهان جدید!
برای مطالعه حاضر، محققان ۱۵ ستاره را از کاتالوگ ۲۲۰۰ کوتوله M برنامه کارمنس انتخاب کرده و داده‌های سرعت شعاعی آن‌ها را تحلیل کردند. سرعت یک ستاره را می‌توان با ثبت طیف با وضوح بالا و تحلیل خطوط طیفی به دقت اندازه‌گیری کرد.
محققان چهار سیاره جدید را بر اساس داده‌ها کشف کردند؛ بزرگ‌ترین آن‌ها جرمی ۱۴ برابر زمین ما دارد و در حدود ۳.۳ سال به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد. سایر سیارات بین ۱.۰۳ تا ۱.۵۲ جرم زمین دارند و دوره‌های مداری آن‌ها از ۱.۴۳ تا ۵.۴۵ روز است.
تحلیل‌های آماری نشان می‌دهد که ستاره‌هایی با جرم کمتر از ۰.۱۶ جرم خورشیدی، به طور متوسط، حدود دو سیاره با جرم کمتر از سه جرم زمین دارند. دکتر آدریان کامینسکی، سرپرست مطالعه از رصدخانه کونیگس‌اشتول، که بخشی از مرکز نجوم دانشگاه هایدلبرگ است، تاکید می‌کند:
اینکه سیارات کوچک چقدر اغلب در اطراف ستاره‌های بسیار کم‌جرم اتفاق می‌افتند، بسیار قابل توجه است. از طرف دیگر، سیارات بزرگ‌تر نادرتر هستند.
این اخترشناس می‌گوید:
این نشان می‌دهد که ستاره‌های کم‌جرم تمایل دارند سیارات کوچک‌تری را در مدارهای نزدیک تشکیل دهند.
نزدیک‌تر شدن به یافتن جهان‌های قابل سکونت
در میان تقریباً ۵۰۰۰ سیاره که قبلاً در منظومه‌های شمسی دیگر کشف شده‌اند، هیچ‌کدام از نظر جرم، شعاع، دمای سطح و نوع ستاره والد، “دوقلوی” واقعی زمین نیستند. با این حال، پروفسور دکتر آندریاس کرنرنباخ، مدیر رصدخانه کونیگس‌اشتول توضیح می‌دهد که سیارات تازه کشف شده حداقل سه معیار اول را برآورده می‌کنند.
این اخترشناس و متخصص در جستجوی سیارات فراخورشیدی می‌گوید:
سیارات کوچک و سنگی در منطقه قابل سکونت – ناحیه‌ای در اطراف یک ستاره که آب می‌تواند به شکل مایع وجود داشته باشد – کاندیداهای بالقوه‌ای برای جهان‌های قابل سکونت هستند. از آنجایی‌که کوتوله‌های M بسیار رایج هستند و انرژی خود را به‌طور مداوم برای میلیاردها سال به فضا می‌تابانند، می‌توانند محیط‌های پایداری را برای توسعه حیات فراهم کنند. این یافته سرنخ‌هایی را ارائه می‌دهد که جستجو برای سیارات قابل سکونت در کجا می‌تواند امیدبخش‌ترین باشد.
منبع: Scitechdaily
