یو اس بی Mini-B چیست و چه دستگاه‌هایی از آن استفاده می‌کردند؟

اتصالات، مترادف با الکترونیک مدرن هستند و از اوایل دهه 2000، یک استاندارد بر همه استانداردهای دیگر غالب بوده است؛ USB! در حالی‌که تقریباً هر کسی که از یک دستگاه الکترونیکی استفاده می‌کند با این اصطلاح آشناست، بسیاری از کاربران از این اتصالات استفاده می‌کنند بدون اینکه دقیقاً بدانند USB مخفف چه چیزی است. USB مخفف گذرگاه سریال عمومی (Universal Serial Bus) است، استانداردی که نحوه اتصال رایانه‌ها به دستگاه‌های جانبی مانند چاپگرها، دوربین‌ها و درایوهای خارجی را ساده کرد. زمانی که USB 2.0 در سال 2000 با سرعت انتقال بسیار بالاتر معرفی شد، USB Mini-B نیز معرفی شد. اما چه دستگاه‌هایی از USB Mini-B استفاده می‌کردند؟ با اِروتِک همراه باشید.

این اتصال جدید، نسخه کوچک‌تری از USB استاندارد بود و برای کار با دستگاه‌های جمع و جور طراحی شده بود، برخلاف همتای بزرگ‌تر Type-B که معمولاً در چاپگرها و سایر سخت‌افزارهای حجیم یافت می‌شد. در آن زمان، دستگاه‌ها کوچک‌تر می‌شدند و USB Mini-B راهی برای انتقال داده‌ها و شارژ دستگاه‌ها بدون اشغال فضای زیاد فراهم می‌کرد. کوچک بودن تنها چیزی نبود که USB Mini-B را متمایز می‌کرد؛ طراحی آن نیز اتصال مطمئن‌تری نسبت به پورت‌های قبلی ارائه می‌داد. به همین دلایل، به اتصال رایج برای همه چیز از گوشی‌های هوشمند اولیه و پخش‌کننده‌های MP3 گرفته تا دوربین‌های دیجیتال و دستگاه‌های GPS تبدیل شد. با وجود محبوبیت این اتصالات در آن زمان، امروزه به ندرت آن‌ها را خارج از دستگاه‌های قدیمی یا میراثی مشاهده می‌کنید.

USB Type Mini-B چیست؟

=”aligncenter size-full wp-image-102378″ src=”https://aero-tech.ir/wp-content/uploads/2025/04/7983-2-usb-mini-b-scaled.jpg” alt=”یو اس بی Mini-B چیست و چه دستگاه‌هایی از آن استفاده می‌کردند؟” width=”1024″ height=”568″ /&gt;</p>

USB Mi

ni-B یک اتصال پنج پین است که همزمان با استاندارد USB 2.0 در سال 2000 معرفی شد. استاندارد جدید نسبت به نسخه‌های قبلی بهبود یافته بود و از سرعت انتقال داده تا 480 مگابیت در ثانیه پشتیبانی می‌کرد. برای مقایسه، حداکثر سرعت استاندارد USB 1.1، تا 12 مگابیت در ثانیه بود. می‌توانید USB Mini-B را بر اساس شکل ذوزنقه‌ای کوچک آن شناسایی کنید که کمی بزرگ‌تر از Micro-USB اما کوچک‌تر از اتصال استاندارد USB Type-B است. USB Mini-B با افزایش تقاضا برای پورت‌های USB جمع و جور، به ویژه با کوچک‌تر شدن دستگاه‌های الکترونیکی قابل حمل، به وجود آمد.

در حالی‌که اتصال USB Type-B شکل مربعی بزرگی داشت که به خوبی با چاپگرها و اسکنرها کار می‌کرد، Mini-B از نظر فضایی کارآمد بود و آن را به انتخاب مناسبی برای دستگاه‌های دیجیتال جدیدتر آن زمان تبدیل می‌کرد. از آنجایی که Mini-B پنج پین داشت، از جمله پینی به نام پین ID، می‌توانست برای USB On-The-Go (OTG) استفاده شود – قابلیتی که به دستگاه‌هایی مانند گوشی‌ها یا دوربین‌ها اجازه می‌داد نقش خود را تغییر دهند و به عنوان میزبان (مانند رایانه) یا یک دستگاه جانبی عمل کنند، چیزی که به ویژه برای فناوری موبایل اولیه مفید بود.

چه دستگاه‌هایی از اتصالات USB Mini-B استفاده می‌کردند؟

پس از م

عرفی در سال 2000، USB Mini-B به سرعت به اتصال پیش‌فرض برای دستگاه‌های الکترونیکی کوچک تبدیل شد. دلایل متعددی برای این امر وجود داشت، از جمله پشتیبانی از سرعت‌های USB 2.0، اندازه و دوام آن، که اغلب آن را به بهترین انتخاب برای دستگاه‌هایی تبدیل می‌کرد که به انتقال سریع داده و قابلیت شارژ نیاز داشتند. اتصالات حجیم‌تر Type-B که با دستگاه‌های بزرگ‌تری مانند چاپگرها و اسکنرها استفاده می‌شد، به سادگی با دستگاه‌های کوچک‌تر کار نمی‌کرد.

زمانی‌که استفاده از اتصال USB Mini-B گسترده بود، آن را در انواع دستگاه‌ها، از جمله دوربین‌های دیجیتال، پخش‌کننده‌های MP3، هارد دیسک‌های خارجی و دستگاه‌های GPS پیدا می‌کردید. USB Mini-B همچنین در برخی از گوشی‌های هوشمند اولیه و همچنین PDAها قبل از اینکه تولیدکنندگان این دستگاه‌ها شروع به استفاده از Micro-USB و در نهایت USB-C کنند، استفاده می‌شد. در طول دو دهه گذشته، چندین نسل از اتصالات USB وجود داشته است که هر کدام بر اساس نسل قبلی برای بهبود سرعت، اندازه و عملکرد ساخته شده‌اند. در حالی‌که اتصالات Mini USB تا حد زیادی منسوخ شده‌اند، ممکن است آن‌ها را در لوازم الکترونیکی قدیمی مشاهده کنید.

منبع: Slashgear