نمایشگرهای لمسی خودروها راه درازی را پیموده‌اند و در گذر سال‌ها بسیار پیشرفت کرده‌اند. اولین سیستم صفحه‌نمایش لمسی نصب‌شده روی یک خودرو توسط شرکت بیوک (Buick) در سال ۱۹۸۶، در نهایت با اعتراض رانندگان مواجه و از خط تولید کنار گذاشته شد؛ مشتریان بیوک ادعا می‌کردند که این نمایشگر حواسشان را در حین رانندگی پرت می‌کند! امروزه، هر خودروی مدرن به نمایشگر لمسی با سیستم اطلاعات و سرگرمی (Infotainment) مجهز است. برای مرور تاریخچه‌ی نمایشگر خودرو و بررسی سیر تحول صفحه‌نمایش‌های لمسی در ماشین‌ها، با اِروتِک همراه باشید.
اولین خودرو با نمایشگر لمسی
اولین سیستم اطلاعات و سرگرمی جهان در خودروی بیوک ریویرا ۱۹۸۶ تعبیه شد. نمایشگرهای داخل خودرو در اوایل دهه‌ی ۹۰ میلادی از پیشرفت‌های جدید صنعت خودروسازی محسوب می‌شدند و برخی از خودروهای گران‌قیمت با نمایشگرهای دیجیتالی به فروش می‌رسیدند. با این حال، متأسفانه تمامی این خودروها تنها به نمایشگرهای ساده و غیرلمسی مجهز بودند.
تکنولوژی و سخت‌افزارها با گذر زمان تا حدی قابل حمل شدند که بتوان آن‌ها را در خودروها نصب کرد. در سال ۲۰۰۲ بود که کمپانی BWM با نصب سیستم iDrive در خودروهای خود، مسیری را آغاز کرد که در آن زمان بسیار انقلابی به حساب می‌آمد. اندازه‌ی این نمایشگرهای سیستم اطلاعات و سرگرمی نیز تنها در طول یک دهه به‌طرز چشمگیری افزایش پیدا کرده بود. سال‌ها بعد، مدل S تسلا با نمایشگر بسیار بزرگ و سیستم توانمند به بازار راه یافت و پیشرفت فناوری صفحه‌نمایش لمسی مدرن را به نمایش می‌گذاشت. با این حال، تمامی این نوآوری‌ها ابتدا با یک نمایشگر لمسی ناخواسته و نامحبوب آغاز شد.
شکست سنگین بیوک ریویرا ۱۹۸۶
حدود چهل سال از اواسط دهه‌ی ۸۰ میلادی می‌گذرد؛ دورانی که در آن اتومبیل‌های مجهز به فناوری‌های پیشرفته در فیلم‌ها و سریال‌ها حضور پررنگی داشتند و کمپانی بیوک به تحقق برخی از ایده‌هایشان ترغیب شده بود. علی‌رغم محدودیت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری آن زمان، بیوک نمایشگر سبز و مشکی جذابی را در خودروی خود تعبیه کرد که یادآور ظاهر فیلم‌های علمی‌تخیلی کلاسیکی مانند Blade Runner بود.
این سیستم کنترل، ۹۱ عملکرد خودرو را بدون نیاز به سوئیچ‌های رایج در آن زمان ارائه می‌داد. سیستم خودرو بیوک ریویرا ۱۹۸۶ از یک نمایشگر ۹ اینچی بهره می‌برد که حتی می‌توان آن را داخل خودروهای امروزی نیز تصور کرد. کاربران آنقدر مجذوب این نمایشگر و سیستم پیشرفته شدند که مدعی بودند چنین صفحه‌نمایشی حواسشان را در حین رانندگی پرت می‌کرد.
ریسک کم شرکت‌های خودروسازی در دهه‌ی ۹۰ میلادی
صنعت خودرو از اشتباهات خود در دهه‌ی ۸۰ میلادی درس گرفت و بسیاری از کمپانی‌های خودروسازی در دهه‌ی ۹۰ از تعبیه‌ی نمایشگر در خودروهای خود به‌طور کامل اجتناب کردند. در عوض، این دوران با دکمه‌هایی شناخته می‌شود که برخی از آن‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده بودند که با داشبورد هم‌سطح باشند و به فضای داخلی خودرو ظاهر شیک‌تر و مدرن‌تری بدهند.
بسیاری از مردم در دهه‌ی ۹۰ فناوری‌های نوظهور را پذیرفتند و حتی ویندوز ۹۵ با استقبال کاربران معمولی روبه‌رو بود. کامپیوترها کم‌کم در هر خانه‌ای که توانایی خریدشان را داشت، پیدا می‌شد. با فرارسیدن دهه‌ی ۲۰۰۰ میلادی، خودروسازان درباره‌ی به‌کارگیری فناوری‌هایی مانند نمایشگر لمسی در خودرو کمی اعتماد به نفس بیشتری یافتند، چرا که افراد بیشتری به چنین فناوری‌هایی عادت کرده بودند. یکی از اولین شرکت‌های خودروسازی که سیستم اطلاعات و سرگرمی را به‌طور جدی در آن دوران در خودروهای خود به کار گرفت، لکسوس بود.
بازگشت نمایشگر لمسی خودرو در دهه‌ی ۲۰۰۰
آن دسته از رانندگانی که طرفدار صفحه‌نمایش‌های لمسی خودروهای امروزی هستند، برای هموار کردن مسیر عادی‌سازی این فناوری باید از شرکت لکسوس و خودروی LS430 2001 آن تشکر کنند. مدل‌های قبلی سیستم به‌کاررفته در این خودرو از دکمه‌هایی برای تعامل ساده با صفحه‌نمایش استفاده می‌کردند. اگرچه این خودرو نمایشگر نسبتاً بزرگی داشت، اما بسیاری از کاربران لکسوس از نحوه‌ی حرکت دکمه‌ها در سیستم ناراضی بودند. در این مقطع بود که لکسوس تصمیم به تغییر سیستم خودروهای خود گرفت.
سیستم اطلاعات و سرگرمی بعدی لکسوس به بسیاری از سیستم‌های خودروهای امروزی شباهت داشت. نه‌تنها می‌توانستید سیستم تهویه، گرمایش و رادیو را از روی داشبورد خودرو کنترل کنید، بلکه امکان دسترسی به سیستم ناوبری اختصاصی مبتنی‌بر DVD لکسوس نیز با پرداخت هزینه‌ی بیشتر وجود داشت. امروزه از سیستم کار پلی اپل (Apply Car Play) استفاده می‌شود، اما در آن زمان، نقشه‌ها و مسیرها باید روی دیسک‌ها ذخیره می‌شدند.
اگرچه لکسوس در این مقطع در فناوری صفحه‌ی لمسی پیشرو بود، اما این تکنولوژی را در اواخر دهه‌ی ۲۰۰۰ رها کرد. این شرکت خودروسازی بار دیگر به نظرات مشتریان خود گوش داد، چرا که بسیاری از رانندگان از باقی‌ماندن اثر انگشت روی داشبورد خودروهایشان گله داشتند. لکسوس تصمیم گرفت که نمایشگر لمسی خودرو را کنار بگذارد، اما شرکت‌های دیگر در اواخر دهه‌ی ۲۰۰۰ تصمیم گرفتند تا خود را با ساخت صفحه‌نمایش‌های لمسی بهتر خودرو به چالش بکشند.
شدت‌گیری رقابت برای تعبیه‌ی نمایشگر و سیستم خودرو
در مقطعی که لکسوس در طراحی سیستم اطلاعات و سرگرمی پیشگام بود، برخی از رقبای این کمپانی از پیشرفت‌های لکسوس الهام می‌گرفتند و طراحی‌های خود را بهبود می‌بخشیدند. سیستم iDrive شرکت BMW که در سال ۲۰۰۲ عرضه شد، سوئیچ‌ها را با یک کنسول مرکزی که شبیه به سیستم‌های اطلاعات و سرگرمی مدرن است، جایگزین کرد.
متأسفانه، کمپانی BMW در آن دوران کمی بیش از حد به سبک مینیمالیسم متمایل شد؛ سیستم iDrive تنها یک دکمه را برای تعامل با سیستم در اختیار کاربر می‌گذاشت و تا مدت‌ها حتی دکمه‌های بازگشت یا منوی اصلی نیز ارائه نشدند. این رو، جابه‌جا شدن بین منوهای این سیستم برای اکثر کاربران بسیار خسته‌کننده بود و حتی نمایشگر ۸٫۸ اینچی این سیستم خودرو نیز مشتریان BMW را به استفاده از آن ترغیب نمی‌کرد.
تحول تکنولوژی صفحه‌ی لمسی به‌لطف گوشی‌های هوشمند
دهه‌ی ۲۰۱۰ میلادی سرانجام زمانی بود که فناوری صفحه‌ی لمسی خوش درخشید و ارزش واقعی خود را نشان داد. گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر شدند و صفحه‌های لمسی بسیار رایج‌تر از دهه‌های گذشته بودند. طبیعتاً این روند بر روی سیستم‌های اطلاعات و سرگرمی خودروها نیز تأثیر گذاشت. در این مقطع بود که شرکت تسلا به به‌کارگیری فناوری نمایشگر لمسی در خودرو متمایل شد.
بیشتر شرکت‌ها در این دوران نوعی سیستم اطلاعات و سرگرمی یا سیستم‌های دیگری را در وسایل نقلیه‌ی خود مورداستفاده قرار می‌دادند، اما تسلا می‌خواست خودروهای خود را به تکنولوژی فراتر از چنین سیستم‌هایی مجهز کند. مدل S تسلا که در سال ۲۰۱۲ عرضه شد، دارای نمایشگر پرتره‌ی ۱۷ اینچی بود که تمامی جنبه‌های خودرو را کنترل می‌کرد. ریسک تسلا در استفاده از این نمایشگر بزرگ با استقبال مشتریان همراه بود و به یکی از ویژگی‌های اصلی خودروهای تسلا تبدیل شد.
هنگامی که تسلا مدل ۳ خود را در سال ۲۰۱۷ عرضه کرد، اندازه‌ی نمایشگر آن را از ۱۷ به ۱۵٫۴ اینچ کاهش داد و امکان چرخاندن صفحه‌نمایش به حالت افقی را فراهم کرد. نه‌تنها این صفحه‌ی لمسی تمامی المان‌های خودرو را کنترل می‌کرد، بلکه سرعت خودرو و تمام ابزارهای راننده روی داشبورد در دسترس قرار داشتند.
یک نوع نگرانی ایمنی مکرر، اما پذیرفتنی
پرت شدن حواس رانندگان با کنترل‌های سیستم و نمایشگر خودرو تا به امروز ادامه دارد. اگرچه استفاده از چنین سیستم‌هایی روزبه‌روز رایج‌تر می‌شود و افراد به سازگاری بهتری با صفحه‌ی لمسی خودروهای خود دست می‌یابند، اما این سیستم‌ها همچنان حواس رانندگان را پرت می‌کنند و می‌توانند منجر به تصادف شوند. با این حال، برخی از سیستم‌های اطلاعات و سرگرمی امروزی، قابلیت‌هایی مانند جفت شدن با گوشی در مواقعی که خودرو هنوز پارک نشده است را برای جلوگیری از پرت شدن حواس کاربر غیرفعال می‌کنند.
صفحه‌های لمسی در گذر سال‌ها بسیار پیشرفته‌تر شده‌اند، اما در آینده ممکن است شاهد ظهور سیستم‌های کنترل دیگری باشیم که جانشین نمایشگرها و سیستم‌های فعلی می‌شوند. تصور اینکه شرکت‌های خودروسازی در آینده استفاده از دستورها و کنترل‌های صوتی را به‌عنوان استاندارد جدیدی رایج کنند، چندان سخت نیست. سیستم‌های اطلاعات و سرگرمی و نمایشگرهای بزرگ در خودروهای مدرن به یکی از اصلی‌ترین بخش‌های رانندگی تبدیل شده‌اند و از پیشرفت‌های چشمگیری بهره‌مند بوده‌اند.
منبع: Howtogeek
