سرور برای شبکه های بزرگ

سرورهایی که برای شبکه‌های بزرگ استفاده می‌شوند، باید از قابلیت‌هایی مانند پردازش موازی، مقیاس‌پذیری، امنیت و ظرفیت ذخیره‌سازی بالا برخوردار باشند. این سرورها باید توانایی پردازش حجم بالایی از اطلاعات را داشته باشند و همچنین حافظه اصلی کافی داشته باشند تا بتوانند به میزبانی داده‌ها در حافظه بپردازند. همچنین، برای افزایش کارایی، سرورها از فناور‌ی‌هایی مثل InfiniBand و RDMA برای برقراری ارتباط با یکدیگر پشتیبانی می‌کنند. برای آشنایی بیشتر یا خرید این سرورها می‌توانید به سایت تخصصی ارائه سرور برای شبکه های بزرگ مراجعه کنید.

مقیاس‌پذیری در سرورهای بزرگ

یکی از نکات مهمی که هنگام انتخاب سرور برای شبکه‌های بزرگ باید به آن دقت کنید، ویژگی مقیاس‌‌پذیری است. سرورهایی که برای شبکه‌های بزرگ استفاده می‌شوند، باید قابلیت مقیاس‌‌پذیری بالایی داشته باشند. همان‌گونه که اطلاع دارید، شبکه‌های بزرگ ماهیت پویایی دارند و ممکن است در طول زمان مولفه‌های سخت‌افزاری آن‌ها به ارتقا نیاز داشته باشد. بنابراین، سرورهایی که برای پشتیبانی از این شبکه‌ها استفاده می‌شوند، باید قابلیت مقیاس‌‌پذیری خوبی داشته باشند تا بتوانند با نیازهای شبکه تطبیق پیدا کنند.

همچنین، سرورهای شبکه‌های بزرگ باید دارای معماری پردازش موازی باشند. یعنی سرورها باید توانایی پشتیبانی از دو پردازنده مرکزی و افزایش ظرفیت حافظه‌های اصلی را داشته باشند و همچنین امکان نصب دیسک‌های بیشتر با هدف افزایش مخزن ذخیره‌سازی پایدار اطلاعات روی آن‌ها وجود داشته باشد.

شرکت‌های تولیدکننده باید نرم‌افزارهایی را برای مهاجرت (Migration) بدون از دست دادن اطلاعات طراحی کرده باشند تا در صورت لزوم بتوان اطلاعات را به ساده‌ترین شکل به سرورهای دیگر انتقال داد. مقیاس‌پذیری سرور به دو صورت عمودی و افقی انجام می‌شود. در مقیاس‌پذیری عمودی (Vertical Scaling) سعی می‌شود توان سرور را با افزایش منابع موجود روی سرور افزایش داد. به عنوان مثال، افزایش حافظه رم یا تعویض پردازنده با پردازنده قدرتمندتر.

در مقیاس پذیری‌افقی (Horizontal Scaling)، به جای افزایش منابع سرور، تعداد سرورها افزایش داده می‌شود. به عنوان مثال، افزایش تعداد وب‌سرورها برای پشتیبانی از تعداد کاربران بیشتر.

سرور برای شبکه های بزرگ به گسترش‌پذیری نیاز دارد

همان‌گونه که اشاره کردیم مقیاس‌‌پذیری به معنای اعمال تغییر در ویژگی‌های سخت‌افزاری با هدف افزایش اندازه و منابع سیستم است. در این‌جا باید به نکته مهمی اشاره کنیم. مقیاس‌پذیری سرور نزدیکی زیادی با گسترش‌پذیری دارد، اما این دو یکسان نیستند. مقیاس‌پذیری به معنای توانایی سرور برای افزایش ظرفیت و منابع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری به منظور پشتیبانی از بارهای کاری بیشتر است. به عبارت دیگر، مقیاس‌پذیری به معنای افزودن منابع سخت‌افزاری به سرور است تا بتواند به بارهای کاری بیشتری پاسخ دهد. در مقابل، گسترش‌پذیری به معنای توانایی سرور برای افزایش و کاهش منابع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری به‌طور خودکار به منظور پاسخگویی به تغییرات بار کاری است. به عبارت دیگر، گسترش‌پذیری به معنای افزودن و کاهش منابع به صورت خودکار و بدون دخالت انسان است تا سرور بتواند به تغییرات بار کاری پاسخ دهد.

به‌طور کلی، مقیاس‌پذیری بیشتر مربوط به تغییرات در سیستم است که نیاز به دخالت انسانی دارد، در حالی که گسترش‌پذیری بیشتر مربوط به تغییرات خودکار در سیستم است. هر دوی این مفاهیم در شبکه‌های بزرگ سازمانی که ماهیت کلاینت-سروری یا Spine-Leaf دارند اهمیت زیادی دارد؛ در نتیجه سرورهای مناسب برای شبکه‌های بزرگ باید از هر دو ویژگی پشتیبانی کنند.

سرورهایی که گسترش‌پذیری بالایی دارند، قابلیت افزایش توان پردازشی، حافظه، دیسک و شبکه را دارند. به‌طور مثال، در صورتی که بار کاری سرور افزایش یابد، سرور قادر است به شکل خودکار منابع سیستم را افزایش دهد تا کلاینت‌ها با مشکل روبرو نشوند.

سرور برای شبکه های بزرگ باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟

به طور کلی، ویژگی‌هایی که باعث می‌شوند تا یک سرور برای شبکه‌های بزرگ مناسب باشد به شرح زیر هستند:

1. قابلیت مقیاس‌پذیری: سرور باید قابلیت مقیاس‌پذیری داشته باشد تا بتواند با نیازهای شبکه تطبیق پیدا کند. این حرف به معنای قابلیت افزایش توان محاسباتی، ظرفیت حافظه اصلی، حافظه جانبی و پهنای باند شبکه از طریق نصب کارت‌های شبکه 10، 25 یا 40 گیگابیتی است.
2. پردازش موازی: سرور باید دارای واحدهای پردازش موازی باشد تا بتواند به طور همزمان بیشترین تعداد درخواست‌ها را پردازش کند. همچنین، پشتیبانی از پردازش موازی در ارتباط با بخش‌های مختلف سرور مانند شبکه، بانک‌های اطلاعاتی و دیسک‌ها اهمیت زیادی دارد. به طور مثال، سرورهایی که اجازه می‌دهند از ریدهای مختلف استفاده کنید، سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات را افزایش داده و تضمین می‌کنند که اطلاعات در بالاترین سطح از امنیت قرار دارد. همچنین، سرورهایی که توانایی پشتیبانی از دو یا چند پردازنده مرکزی را دارند، مثل سرورهای تیغه‌ای، قادر هستند محاسبات را در کوتاه‌ترین زمان ممکن انجام دهند.
3. حفاظت از اطلاعات: سرور باید ویژگی‌های امنیتی کارآمدی داشته باشد تا بتوانند از اطلاعات ذخیره شده در برابر رخدادهای غیر مترقبه مثل حملات سایبری، دسترسی غیرمجاز یا خرابی تجهیزات محافظت کند. به طور مثال، سرورهای اچ‌پی بالاترین سطح از مکانیزم‌های امنیتی را دارند و از همان ابتدای راه‌اندازی سرور تا زمانی که خاموش می‌شوند در بازه‌های زمانی مختلف، مولفه‌های مختلف مثل سفت‌افزار را به لحاظ عاری بودن از آلودگی‌های امنیتی بررسی می‌کنند.
4. قابلیت مهاجرت: برای افزایش پایداری شبکه، سرور باید قابلیت مهاجرت بدون از دست دادن اطلاعات را داشته باشد تا اطلاعات در صورت نیاز به سرورهای دیگر منتقل شود.
5. قابلیت مانیتورینگ: سرور باید دارای ابزارهای مانیتورینگ و نظارت بر عملکرد باشد تا بتوان به طور دقیق عملکرد سرور را مشاهده و بهبود بخشید.
6. پشتیبانی از شبکه‌های بزرگ: سرور باید قابلیت پشتیبانی از شبکه‌های بزرگ و پیچیده را داشته باشد تا بتواند به درستی به کاربران مختلف و ترافیک بالای شبکه که از طریق سوییچ‌های مرکزی برای آن ارسال می‌شود، پاسخ دهد. به همین دلیل است که سرورهای مناسب برای شبکه‌های بزرگ سازمانی دست کم به دو پورت شبکه با توان عملیاتی بالا تجهیز شده‌اند.
7. پشتیبانی از استانداردهای صنعتی: سرور باید به استانداردهای صنعتی مانند رابط شبکه، پروتکل‌های کانال فیبر، پروتکل‌های ارتباطی و غیره تجهیز شده باشد تا بتواند با سایر تجهیزات تحت شبکه ارتباط برقرار کند.
8. پایداری: سرور باید دارای بالاترین سطح از پایداری باشد و از اصل افزونگی در ارتباط با مولفه‌های کلیدی مثل منبع تغذیه پشتیبانی کند تا در صورت بروز مشکل، امکان تعویض قطعات معیوب بدون بدون قطعی سرویس‌ها فراهم شود.

در مجموع، سرورهایی که برای شبکه‌های بزرگ استفاده می‌شوند، باید دارای سخت‌افزارهای با کیفیتی باشند و توانایی پشتیبانی از سیستم ‌عامل‌های مختلف را داشته باشند تا بتوانند به نیازهای متنوع شبکه‌های بزرگ پاسخ دهند.