این روزها تمام گوشی‌های مدرن شبیه به هم هستند، اما همیشه اینطور نبوده است. در طول سال‌های گذشته برخی از نوآورانه‌ترین، منحصربه‌فردترین و عجیب‌ترین گوشی‌های اندرویدی تولید شده‌اند. در ادامه به معرفی 10 مورد از عجیب‌ترین گوشی‌های اندرویدی که تا به حال ساخته شده‌اند می‌پردازیم. با اِروتِک همراه باشید.
1. ال‌جی جی 5 (2016)
ایده‌ی سخت‌افزار قابل ارتقا و سفارشی‌سازی گوشی، بارها در نمونه‌های اولیه و طرح‌های مفهومی مطرح شده است. یکی از معدود دستگاه‌هایی که واقعاً به بازار راه پیدا کرد، ال‌جی G5 بود.
این گوشی ماژولار دارای یک “اسلات جادویی” در پایین بود که می‌توانستید به آن یک ماژول دوربین پیشرفته یا یک سیستم بلندگوی بهبودیافته متصل کنید. متأسفانه، این گوشی عملکرد خوبی نداشت و لوازم جانبی آن بسیار گران بودند، بنابراین لوازم جانبی دیگری که قرار بود تولید شوند، مانند یک دوربین واقعیت مجازی 360 درجه، هرگز از راه نرسیدند!
2. سونی اریکسون اکسپریا ایکس 10 مینی (2010)
در روزهای اولیه گوشی‌های هوشمند، ذهنیت “کوچک‌تر بهتر است” دوران گوشی‌های ساده هنوز تأثیرگذار بود. این امر سونی اریکسون را به ساخت اکسپریا ایکس 10 مینی سوق داد، یک گوشی با نمایشگر 2.5 اینچی و ابعادی کوچک‌تر از یک جعبه کارت کوچک!
شاید با توجه به این واقعیت که تایپ کردن روی صفحه‌نمایش به این کوچکی واقعاً امکان‌پذیر نبود، یک مدل ایکس 10 مینی پرو با صفحه‌کلید فیزیکی کشویی نیز وجود داشت.
مدل‌های 3 اینچی یک سال بعد عرضه شدند، قبل از اینکه این طرح مفهومی به تاریخ بپیوندد، زیرا همه متوجه شدند که صفحه‌نمایش‌های بزرگ راه حل مناسبی هستند.
3. گلکسی بیم سامسونگ (2012)
سامسونگ هرگز از امتحان کردن ایده‌های مختلف برای دیدن اینکه کدام یک جواب می‌دهد، نترسیده است. یک نمونه کلاسیک گلکسی بیم است، یک گوشی اندرویدی معمولی 4 اینچی با پروژکتور داخلی.
این ایده از ابتدا یک ایده خاص بود و عملکرد متوسط آن نیز اوضاع را بدتر کرد. پروژکتور فقط می‌توانست 15 لومن نور تولید کند، در مقایسه با 1000 لومن یا بیشتر یک پروژکتور خانگی معمولی، به این معنی که برای دیدن تصویر باید در تاریکی مطلق می‌نشستید!
4. یوتافون (2012)
یوتافون یک برداشت واقعاً منحصربه‌فرد از ایده گوشی دو نمایشگر بود. در جلو یک صفحه‌نمایش IPS معمولی 4.3 اینچی و در پشت یک نمایشگر جوهر الکترونیکی وجود داشت. این بدان معنا بود که شما دو دستگاه را در یک دستگاه داشتید: یک گوشی و یک کتاب‌خوان الکترونیکی.
اما این تمام ماجرا بود. صفحه‌نمایش جوهر الکترونیکی به اندازه کافی بزرگ یا خوب نبود که جایگزین کیندل شود، بنابراین این ایده مورد استقبال قرار نگرفت.
5. سونی اریکسون اکسپریا پلی (2011)
اکسپریا پلی یک نمونه اولیه از گوشی مخصوص بازی اندرویدی بود. در پشت صفحه‌نمایش 4 اینچی، یک کنترلر بازی کشویی با یک پد جهت، تاچ‌پد و چهار دکمه کلاسیک پلی‌استیشن وجود داشت. همچنین دکمه‌های ماشه‌ای چپ و راست برای تکمیل تجربه کامل بازی وجود داشت.
این ایده احتمالاً جلوتر از زمان خود بود و بازی‌های اندرویدی با کیفیت کافی برای کار کردن آن وجود نداشت. با این حال، گوشی‌های گیمینگ هرگز از بین نرفتند و می‌توانید یکی از بهترین کنترلرهای بازی را بخرید تا هر دستگاه اندرویدی را به یک دستگاه بازی دستی قدرتمند تبدیل کنید.
6. گلکسی راند سامسونگ (2013)
آیا روند کوتاه مدت تلویزیون‌های منحنی را به خاطر دارید؟ سامسونگ و ال‌جی نقش مهمی در این روند داشتند و هر دو شرکت می‌خواستند ثابت کنند که می‌توانند گوشی‌های منحنی نیز بسازند.
ال‌جی جی فلکس از بالا به پایین منحنی بود، بنابراین هنگام تماس به راحتی دور صورت شما قوس می‌گرفت، اما به خوبی در جیب شما جا نمی‌شد.
سامسونگ مسیر دیگری را در پیش گرفت. گلکسی راند از پهلو به پهلو منحنی بود. در جیب راحت‌تر بود و برخی از افراد آن را به دلیل ارگونومی‌اش تحسین کردند. اما به عنوان یک گوشی واقعی، مزایای آن به اندازه کافی بزرگ نبود که این ایده ماندگار شود.
7. نوکیا 9 پیور ویو (2019)
ما به دیدن گوشی‌هایی با دوربین‌های متعدد عادت کرده‌ایم، اما نه اینطور. نوکیا 9 پیور ویو پنج دوربین داشت!
با این حال، همه آن‌ها فاصله کانونی متفاوتی نداشتند. آن‌ها برای عکس‌برداری همزمان طراحی شده بودند و نرم‌افزار تمام تصاویر حاصل را با هم ادغام می‌کرد. ایده این بود که تمام عکس‌های ترکیب شده یک تصویر واحد با جزئیات بسیار بیشتر و دامنه دینامیکی بسیار بالاتر ایجاد کنند. افسوس که این ایده در عمل بهتر از تئوری کار می‌کرد.
8. موتورولا فلیپ اوت (2010)
موتورولا در سال‌های اولیه اندروید، فرم‌های عجیب و غریب زیادی را آزمایش کرد، قبل از اینکه به همان گوشی‌هایی که بقیه می‌ساختند، بسنده کند.
فلیپ اوت یک گوشی کاملاً مربعی با صفحه‌کلید فیزیکی بود که از گوشه به بیرون می‌چرخید. طراحی بسیار عجیبی داشت – قطعاً یکی از زیباترین گوشی‌ها نبود – و کمی یادآور دستگاه‌های بلک‌بری بود که در آن زمان هنوز در حال تقلا بودند. جای تعجب نیست که عمر زیادی نداشت.
این گوشی بخشی از یک حرکت عجیب و غریب از سوی این شرکت در سال 2010 بود که شامل موتو بک‌فلیپ نیز می‌شد، یک دستگاه کوچک اما بسیار حجیم با صفحه‌کلیدی که از پشت باز می‌شد.
9. ال‌جی اپتیموس تری‌دی (2011)
یک روند حتی کوتاه‌مدت‌تر از تلویزیون‌های منحنی، تلویزیون‌های سه‌بعدی بودند و از طریق ال‌جی، راه خود را به گوشی‌ها باز کردند.
ال‌جی اپتیموس 3D بیشتر اوقات یک گوشی اندرویدی معمولی دو بعدی بود، اما با یک فشار سریع دکمه، می‌توانستید نمایشگر سه‌بعدی و یک رابط سفارشی‌شده را فعال کنید که از طریق آن می‌توانستید از بازی‌های سه‌بعدی ویژه یا ویدیوهای یوتیوب لذت ببرید. همچنین یک دوربین دوگانه وجود داشت که می‌توانست عکس‌ها و فیلم‌ها را به صورت سه‌بعدی ضبط کند.
اچ‌تی‌سی یک سال بعد با Evo 3D وارد این عرصه شد و برند دوربین فیلم‌برداری حرفه‌ای RED نیز در سال 2018 با Hydrogen One آن را امتحان کرد، اما گوشی‌های سه‌بعدی هرگز نتوانستند چیزی فراتر از یک طرح موقت شوند.
10. ال‌جی وینگ (2020)
ال‌جی وینگ تنها گوشی این فهرست از این دهه است. دوران طراحی‌های عجیب و غریب اندروید مدت‌هاست که به پایان رسیده است.
وینگ یک جایگزین عجیب برای گوشی‌های تاشو بود که در همان زمان در حال ظهور بودند. از جلو شبیه یک گوشی اندرویدی معمولی به نظر می‌رسید، اما می‌توانستید صفحه‌نمایش را بچرخانید تا یک نمایشگر دوم کوچک‌تر در زیر آن آشکار شود.
این یک آزمایش جالب بود و ظاهراً مزایای چندوظیفگی را ارائه می‌داد. اما صادقانه بگوییم، دستگاهی مانند این هرگز قرار نبود موفق شود. ال‌جی مدت کوتاهی پس از آن از تجارت گوشی خارج شد!
بسیاری از ما شکایت می‌کنیم که امروزه همه گوشی‌ها شبیه به هم هستند، اما همانطور که این فهرست نشان می‌دهد، وقتی تولیدکنندگان سعی می‌کنند چیز متفاوتی را امتحان کنند، به ندرت موفق می‌شوند. فرم‌های غیرمعمول به وضوح متعلق به گذشته هستند، اگرچه هنوز به فناوری‌های رول‌شدنی امیدواریم. در همین حال، برندهایی مانند ناتینگ سعی می‌کنند از بقیه متمایز شوند.
منبع: Howtogeek
